عمان سامانی » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زآن دم که ملازم رکابم کردی</p></div>
<div class="m2"><p>معروف تمام شیخ و شابم کردی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من قطره بدم توام نمودی «عمان »</p></div>
<div class="m2"><p>من ذره بدم تو آفتابم کردی</p></div></div>

زآن دم که ملازم رکابم کردی
معروف تمام شیخ و شابم کردی
من قطره بدم توام نمودی عمان 
من ذره بدم تو آفتابم کردی

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر تغییر و تحول روحی و معنوی شاعر هستند. او از زمانی که در کنار معشوق قرار گرفته، به شهرت و جایگاه بالایی رسیده است. شاعر خود را به مانند یک قطره در نظر می‌گیرد که معشوق او را به آفتاب تبدیل کرده، نشان‌دهنده تاثیر عمیق و مثبت عشق بر وجود اوست.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: از زمانی که مرا در کنار خودت قرار دادی، معروف و شناخته‌شده شدم، حتی به عنوان یک شیخ و جوان.

زآن دم که ملازم رکابم کردی

معروف تمام شیخ و شابم کردی

هوش مصنوعی: من قطره‌ای بودم که تو مرا به دریا تبدیل کردی و من ذره‌ای بودم که تو مرا به خورشید تبدیل کردی.

من قطره بدم توام نمودی «عمان »

من ذره بدم تو آفتابم کردی

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده