هوش مصنوعی: زمانی که این خبر ناخوشایند به گوشم رسید، به شدت ناراحت شدم و دلَم پر از آشفتگی و گریه شد.

هوش مصنوعی: دنیا آن لذت شیرینم را نابود کرد و مرا از آن ماه روشن و زیبای مهر جدا ساخت.

هوش مصنوعی: از درد دوری‌ات دیوانه شدم و از خواب و خوراک بی‌خبر ماندم.

هوش مصنوعی: وقتی جدایی او بر جانم حمله‌ور شد، مرا دیوانه و سرگردان هر جمعی کرد.

هوش مصنوعی: دل من دیگر جای غم ندارد و زمان شادی‌ام فرا رسیده است، چنان که نگرانی‌ها و اندوه‌ها از در خارج شده‌اند.

هوش مصنوعی: جدایی او ناگهان مرا درگیر خود کرد و غمش باعث شد صبرم به درد بیفتد.

هوش مصنوعی: بدنم از درد جدایی زخم خورده و دلم پر از غم شده، اشک‌هایم از چشمانم سرازیر است.

هوش مصنوعی: پدر من که روحش پر از نور بود، به من در زمان پیری نصیحتی معروف کرد.

هوش مصنوعی: در دل خود آتش عشق را روشن کن، و از زیبایی‌های دلربا چشمانت را ببند.

هوش مصنوعی: با دلبران دوستی نکن و خودت را به خطر نینداز، مراقب جان خود باش.

هوش مصنوعی: من در بی‌خبری، وقتی نصیحتی را شنیدم به خاطر آن به خودم بی‌احترامی کردم و به همین دلیل در این ذلت گرفتار شدم.

هوش مصنوعی: از ظلم و سختی‌هایی که بر من می‌گذرد، تا چه زمانی باید شکایت کنم؟ تا کی باید در این آشفتگی و بی‌نظمی به سر ببرم؟

هوش مصنوعی: ای مسلمانان، کمی از سرزنش‌هایتان بکاهید، من به خداوند پناه می‌برم و از او تقاضا دارم که دوستانی برایم بیافریند.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم با کسی از درد دل‌هایم صحبت کنم و نمی‌دانم چگونه باید از این وضعیت خارج شوم، نه راهی به جلو دارم و نه به عقب.

هوش مصنوعی: من طاقت دوری از تو را ندارم و نمی‌توانم با غم مهجوری زندگی کنم.

هوش مصنوعی: دارم بدنی که دل من در غم و اندوه غوطه‌ور است، مانند جویی که پر از اشک و پر تلاطم است.

هوش مصنوعی: دلی دارم که در آن غم تو وجود دارد و از آن دل، اشک و غم مانند جوی باران جاری است.

هوش مصنوعی: غم مانند یک تیر زهرآلود به وجود من نفوذ کرده و دیگر راهی برای escape (فرار) از آن باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: از غم و اندوه این دل تنها، چه انتظاری داری از من که دلداده و شیدا هستم؟

هوش مصنوعی: دل من از زندگی و جوانی خسته شده است، خدایا خودت بهترین راه حل را می‌دانی.

هوش مصنوعی: وقتی به یاد آن لذت شیرین می‌افتم، اشک‌هایم مانند باران از چشمانم سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: چنان عاشق شده‌ام که اگر بخواهم احساساتم را ابراز کنم، مانند دودی از گنبد آسمان بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی در غم و اندوه به شدت غرق می‌شوم و گاهی در شادی و خوشحالی ناب.

هوش مصنوعی: گاهی به حال خودم اشک می‌ریزم و گاهی به خاطر شرایط و روزگارم گریه می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی از شدت درد و اندوهی که در جانم هست، فریاد می‌زنم و آوای ناله‌ام را بلند می‌کنم.

هوش مصنوعی: با حالتی غم‌انگیز و به شدت ناراحت، اشک‌های فراوانی از چشم‌هایم جاری می‌شود و به وصف وضعیت کنونی‌ام این شعر را می‌خوانم.