عبید زاکانی » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۵ - در مناجات گوید به وضع مطایبه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خدایا دارم از لطف تو امید</p></div>
<div class="m2"><p>که ملک عیش من معمور داری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بگردانی بلای زهد از من</p></div>
<div class="m2"><p>قضای توبه از من دور داری</p></div></div>

خدایا دارم از لطف تو امید
که ملک عیش من معمور داری
بگردانی بلای زهد از من
قضای توبه از من دور داری

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند امید و لطف می‌خواهد و از او درخواست می‌کند که زندگی‌اش را پر از شادی و لذت کند. او همچنین از خدا می‌طلبد که مشکلات و سختی‌های زهد (عزت نفس از طریق خودداری) را از او دور کند و سرنوشت توبه‌اش را به تأخیر بیندازد.

شمارهٔ ۲۴ - در وصف قلعهٔ دارالامان کرمان گوید

شمارهٔ ۲۵ - در مناجات گوید به وضع مطایبه

هوش مصنوعی: خدایا، من به لطف تو امیدوارم که زندگی‌ام پر از شادی و خوشی باشد.

خدایا دارم از لطف تو امید

که ملک عیش من معمور داری

هوش مصنوعی: از من دور کن گرفتارهای زهد و تقوا را و تقدیر توبه را از من دور نگه‌دار.

قضای توبه از من دور داری

شمارهٔ ۲۵ - در مناجات گوید به وضع مطایبه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها