هوش مصنوعی: مردم در خوشی و تفریح به سر می‌برند، اما من در گرفتاری بدهی هستم. هر کسی مشغول کار و زندگی خود است و من در عذاب قرض گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: من باید مشخص کنم که آیا وظیفه‌ای که به گردن دارم متعلق به خداست یا مربوط به مخلوقات. آیا باید این وظیفه را انجام دهم یا فقط به بدهی‌های دیگران رسیدگی کنم؟

هوش مصنوعی: هزینه‌هایم بیش از حد توانم است و بدهی‌هایم از مرز تفکر فراتر رفته‌اند. آیا باید برای هزینه‌هایم خرج کنم یا برای تسویه بدهی‌هایم؟

هوش مصنوعی: من هیچ تردیدی ندارم جز در مورد ثبت دین و از هیچ‌کس جز از گواهی قرض نمی‌نالم.

هوش مصنوعی: من در هر جایی از شهر بدهی دارم، و حتی در محله و کوچه و خانه‌ام نیز مدیون هستم.

هوش مصنوعی: از صبح تا شب در فکر و اندیشه‌ام که چگونه می‌توانم به ناگهان امیدی در مورد قرض پیدا کنم.

هوش مصنوعی: مردم از وام و قرض فرار می‌کنند، اما من با ایمان و صداقت پس از نماز و دعا از خداوند قرض می‌خواهم.

هوش مصنوعی: زمانی که آبروی گدایان از بین رفت، من نیز به خاطر درخواست‌های مکرر از در هر گدا قرض گرفتم.

هوش مصنوعی: اگر خواجه (آقا) کسی را تربیت نکند، مسکین عبید به چه ترتیبی می‌تواند در برابر پادشاه از عهده قرض خود برآید؟

هوش مصنوعی: این بیت اشاره می‌کند به فردی که در عالم وجود، مقام و منزلت او به قدری بالا است که تنها چیزی که از او دیده شده، کفش اوست، و این نشان‌دهنده‌ی آن است که او در مقام بزرگی قرار دارد و هیچ کس دیگر نمی‌تواند به او نزدیک شود. به همین دلیل، در برابر قرض‌ و بدهی‌ها، او سزاوار و محترم به نظر می‌رسد.