هوش مصنوعی: کسی که دلش غم و اندوهی ندارد، مانند جسمی می‌ماند که جان ندارد.

هوش مصنوعی: چرا از کسی که هیچ نام و نشانی ندارد سوال می‌کنی؟

هوش مصنوعی: جز حسرت و ناامیدی چه چیزی نصیب کسی می‌شود، وقتی که آن معشوقِ خوش‌چهره‌ای که ابروهای کمانی دارد، در کنار او نیست؟

هوش مصنوعی: دل من تنها به یاد تو و باغ و گل‌های توست و هیچ آرزویی جز گل و باغستانی مانند آن ندارم.

هوش مصنوعی: دهان او به زیبایی غنچه‌ای می‌ماند، اما مانند سوسن زبان ندارد و نمی‌تواند سخن بگوید.

هوش مصنوعی: در این گلستان فقط چهره‌ی زیبای معشوق همانند بهاری است که هیچ‌گاه به خزان نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: اگرچه برخی معانی را نمی‌توان به زبان آورد و بیان کرد، اما نور و روشنی می‌تواند آن‌ها را به وضوح منتقل کند.