هوش مصنوعی: نمی‌دانم حال دلم چطور است، اما می‌دانم که بخاطر تو دارد می‌سوزد و درد می‌کشد.

هوش مصنوعی: عزیزم، چهره‌ات به زیبایی گل است و اشک‌های من به رنگ سرخ لاله‌هاست.

هوش مصنوعی: تو دل مرا به تاراج بردی و دیگر برنگرداندی، دل من از دستم رفته و دیگر کنترلش در دست من نیست.

هوش مصنوعی: دردی که ما در درون خود حس می‌کنیم، هیچ درمانی از پزشکان نمی‌تواند برای آن ارائه دهد.

هوش مصنوعی: من همان فرهاد هستم و عشق تو همان تیشه‌ای است که هر روز به قلبم زخم می‌زند، تو شیرین هستی و صبر من به بلندی کوه بیستون است.

هوش مصنوعی: مانند مجنون که در پیچ‌های موهای لیلی گرفتار شده، دل من هم به زنجیری از جنون و عشق دچار است.

هوش مصنوعی: خنک جایی که زیبایی تو در آن همچون نوری به باغ جلوه می‌دهد و راه را روشن می‌کند.