حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتی که کی آمد و کجا بود و کجاست؟</p></div>
<div class="m2"><p>چندین حیرت در رهت ای دوست چراست؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن همچو من و تو استحالت نکند</p></div>
<div class="m2"><p>کژ می نگری از آن نمی بینی راست</p></div></div>

شمارهٔ ۴۸

گفتی که کی آمد و کجا بود و کجاست
چندین حیرت در رهت ای دوست چراست
آن همچو من و تو استحالت نکند
کژ می نگری از آن نمی بینی راست

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حیرت و بهت شاعر در مورد وجود دوست و شرایط اوست. شاعر از دوست می‌پرسد که چه زمانی و کجا آمده و اکنون کجاست. او در می‌یابد که وجود آن دوست همینند وجود خود اوست و از آنجا که او با کج‌نگری به مسائل نگاه می‌کند، نمی‌تواند حقایق را به درستی ببیند.

شمارهٔ ۴۶

شمارهٔ ۴۷

هوش مصنوعی: تو از من پرسیدی که کی آمد، کجا بود و الان کجاست؟ چرا اینقدر در مسیر تو، ای دوست، حیرت و سردرگمی وجود دارد؟

گفتی که کی آمد و کجا بود و کجاست؟

چندین حیرت در رهت ای دوست چراست؟

هوش مصنوعی: این شخص مثل من و تو تغییر نمی‌کند؛ اگر به آن نادرست نگاه کنی، نمی‌توانی حقیقت را ببینی.

آن همچو من و تو استحالت نکند

کژ می نگری از آن نمی بینی راست

شمارهٔ ۴۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده