هوش مصنوعی: زندگی‌ام فدای توست، زیرا تو هم درد من هستی و هم درمان من. قربان تو که هم زمانی با منی و هم محبوب من.

هوش مصنوعی: با تو احساس آزادی دارم، چون شمایل تو من را از دیگران جدا کرده است. اما در نبود تو، مانند وصالی هستم که از دید دیگران پنهان شده‌ام.

هوش مصنوعی: دل مشغولی‌های تو را همچون باد از یاد می‌برم، و در اندوه تو مثل آبی که از کنار می‌گذرد، اندوه خود را بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: عشق حقیقی به قدری سوزان و آتشین است که هیچ چیزی نمی‌تواند به اندازه‌ی آن سوزش و شدت احساس را به وجود آورد. من از درد و ناراحتی ناشی از این عشق، به قدری ناراحت و آشفته‌ام که حالم بدتر از همیشه است.

هوش مصنوعی: اگر کسی خیال کند که من از تو دور می‌شوم و به کسی دیگر علاقه‌مند می‌شوم، باید بداند که نمی‌توانم این کار را بکنم.

هوش مصنوعی: من چشمانم را به ابروی کمان‌دار تسلط دارم و در عین حال زخم تیر را بر جان می‌پذیرم و از او روی نمی‌گردانم.

هوش مصنوعی: اگر شب فراق تو تا قیامت طول بکشد، حتی یک لحظه هم پلک نخواهم زد، حتی اگر اشک‌هایم از چشمانم بریزد.

هوش مصنوعی: اگر مرا سگی بنامید و هیچ‌کس به من توجه نکند، دهنش را می‌شکنم یا به او سختی می‌رسانم.