هوش مصنوعی: اگر عشق تو از جانم قیامت به پا کند، من هیچ وقت به خاطر عشق ورزیدن ملامت نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: دیگران برای رفتارهای ناپسند خود عواقبی می‌بینند، اما من که در وضعیت بدی هستم، چه ثمری از این وضعیت نصیبم می‌شود؟

هوش مصنوعی: در سختی‌ها و مشکلات عشق، همیشه می‌خواهم باقی بمانم و نمی‌خواهم در چنین طوفانی به سلامت بگذرم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم در چه حالتی هستم، زیرا وقتی قامت من به سمت بالا رفت، به کدام طرف می‌روم.

هوش مصنوعی: عالمی به خاطر قد و قامت ما به ما حسودیش می‌شود و این نشان‌دهنده‌ی جایگاه والای ماست.

هوش مصنوعی: زلف‌های آرام و بی‌خبر من، چه آرامشی در دل‌های آشفته نیست. برای هیچ کس، در این شور و اضطراب جا و نشانی از ثبات وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در وجود ما وجود دارد، چه خشک و چه تر، ما را به هم پیوند زده و به نوعی وابسته کرده است.

هوش مصنوعی: اگر جانم در عشق تو فدا نشود، پس ندامت برای نزار چه فایده‌ای دارد؟