هوش مصنوعی: هرکسی که تو را با این زیبایی و قامت ببیند، تا سرانجام دنیا به خود نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: ما همه وجود و احساسات و آگاهی‌امان را به تو تقدیم کردیم، ولی از تو هیچ گونه احترامی نصیب ما نشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو به باغ بیایی، اگرچه ادب مرا اجازه نمی‌دهد که به پا بایستم، اما مثل سرو در آنجا می‌مانم.

هوش مصنوعی: پدرم به خاطر عاقل بودنش، مرا به دردسر می‌اندازد. ای کاش از این کار دست بردارد، این چه دلیلی دارد و چه نشانه‌ای است؟

هوش مصنوعی: به دنبال خوبان نرو، زیرا که کسی جز حسرت و پشیمانی به دست نخواهد آورد.

هوش مصنوعی: گفتم اگر به قدرت خدای تعالی به تفرّج و لذّت می‌نگرم، این کار بدون هیچ‌گونه منفعت‌طلبی و خواسته‌ای است؛ پس این چه نوع پاداش و غرامتی می‌تواند محسوب شود؟

هوش مصنوعی: ای پدر، تو که جمال یوسف را ندیده‌ای، چگونه می‌خواهی بفهمی که زلیخا در پرده‌اش چه رازهایی نهفته دارد و چرا او را سرزنش می‌کنی؟

هوش مصنوعی: عشق به طور ناگهانی و غیرمنتظره از پنهانگاه خود بیرون آمد و همه‌ی وجودم را تسخیر کرد و احساسات قلبی‌ام را به چالش کشید.

هوش مصنوعی: به خودت سختی نده و در مشکلات خسته نشو، چرا که هیچ کسی از مسیر عشق بدون درد و رنج عبور نکرده است.