حکیم نزاریشمارهٔ ۲۶
ای پیک مشتاقان بگو این بی دل مشتاق را
تا در چمن چون یافتی آن سرو سیمین ساق را
گر بر گلستان بگذری آنجا که دانی با منش
اکنون به بستان بیشتر خاطر کند عشاق را
گر باز بینیش ای صبا گو تا تو ما را دیده ای
کردیم از سودای تو از سر قدم آفاق را
با خویشتن همراه کن یک آه من تا پیش او
بر احتراق سینه ام شاهد بود مصداق را
دنیا و دین بر هم زدم تا نشکند پیمان من
ترسم که بدعهدی کند بر هم زند میثاق را
هرلحظه آتش می زند برق سخن بر دفترم
با آن که از درد دلم دل پاره شد اوراق را
آری نزاری برمکن خاطر به دوری از وفا
باشد که هم روزی ز ما یاد آرد استحقاق را
اطلاعات
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: مصطفی علیزاده و دوستان
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای پیک مشتاقان بگو این بی دل مشتاق را
تا در چمن چون یافتی آن سرو سیمین ساق را
هوش مصنوعی: ای پیام‌آور عاشقان، به آن بی‌دل عاشق بگو که هنگام دیدن آن معشوق با قامت بلند و زیبا در باغ، چه احساسی دارد.
گر بر گلستان بگذری آنجا که دانی با منش
اکنون به بستان بیشتر خاطر کند عشاق را
هوش مصنوعی: اگر به گلستانی برسی که با آن آشنا هستی، می‌فهمی که در اینجا برای عاشقان دل‌نشین‌تر است.
گر باز بینیش ای صبا گو تا تو ما را دیده ای
کردیم از سودای تو از سر قدم آفاق را
هوش مصنوعی: اگر دوباره او را ببینی، ای نسیم، بگو که ما به خاطر عشق تو از ابتدا جهان را در نظر گرفته‌ایم.
با خویشتن همراه کن یک آه من تا پیش او
بر احتراق سینه ام شاهد بود مصداق را
هوش مصنوعی: با خودت یک آه از دل برکش تا اینکه او شاهد باشد بر سوز دل من و مصداق واقعی آن را ببیند.
دنیا و دین بر هم زدم تا نشکند پیمان من
ترسم که بدعهدی کند بر هم زند میثاق را
هوش مصنوعی: دنیا و مسائل مذهبی را کنار هم قرار دادم تا پیمان من نشکند؛ اما نگرانم که بی‌وفایی کند و این عهد و پیمان را به هم بزند.
هرلحظه آتش می زند برق سخن بر دفترم
با آن که از درد دلم دل پاره شد اوراق را
هوش مصنوعی: هر لحظه کلماتم مانند برق بر روی نوشته‌هایم تاثیر می‌گذارند، حتی با این که دل شدم از درد و برگه‌هایم پاره شده‌اند.
آری نزاری برمکن خاطر به دوری از وفا
باشد که هم روزی ز ما یاد آرد استحقاق را
هوش مصنوعی: بله، ای نزار! دل خود را به خاطر دوری و بی‌وفایی آزرده مکن، زیرا روزی خواهد آمد که او به یاد ما بیفتد و حق ما را بخواهد.