هوش مصنوعی: چه خوش بود که در کنار خواب کسی ناخواسته بیدار شوم و وقتی چشمم را باز کنم، او را ببینم که در کنارم است.

هوش مصنوعی: بی‌نیازی و خوشبختی فقیر از آن بیشتر نمی‌شود که یک پادشاه به دیدار او بیاید و در گوشه‌ی خانه‌ی خرابش سر بگذارد.

هوش مصنوعی: در دل تاریکی شب، چهره‌اش روشنایی می‌بخشد، مانند یوسف که از عمق چاهی به روی زمین می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر با شمشیر بزنند یا با تیر به من حمله کنند، من هرگز از مسیر محبت و دوستی خارج نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: مراقب باش که درد دل من باعث زحمتت نشود، چرا که اگر از درون آتشینم آهی بلند شود، ممکن است مانند آفتابی خیره‌کننده باشد.

هوش مصنوعی: به نظر نزاری، اگر تمام جهان برای غیبت من ارزش داشته باشد، حتی آن را با خاکستر هم نمی‌توان مقایسه کرد.