هوش مصنوعی: ای کنیز، بیا و می بیاور؛ زیرا اکنون که در سرما هستیم، تو هیچ کاری برای گرم کردن ما نمی‌کنی و فقط ناله می‌کنی.

هوش مصنوعی: در چنین شبی که سرما در هوا باعث می‌شود بدن احساس خشکی و یخ‌زدگی کند.

هوش مصنوعی: در حمام، سرمای جویای هوش بر بدنش زخم‌هایی می‌زند که در واقع نشانه‌ای از سختی و گزند زندگی است.

هوش مصنوعی: تنها با گرمای آفتاب می‌توان سردی طبیعت را از بین برد.

هوش مصنوعی: هرگز نیکوتر از این نخواهد شد که بدانیم چه زمانی به کار خواهیم آمد، پس چرا به من نمی‌گویی چه زمانی این اتفاق خواهد افتاد؟

هوش مصنوعی: به من آبی بده که مانند نَی، آتشِ درونم را آرام کند.

هوش مصنوعی: جانِ شیرین نازنین را به دست آورده‌ام تا بتوانی جام تلخ را بر سر او بریزی.

هوش مصنوعی: دست او را رها نکن و با او ارتباط برقرار کن؛ دوباره جانش را با باده‌ای به او بازگردان.