هوش مصنوعی: نسیم ملایم بهاری بار دیگر موجب شرم و خجالت نافه‌ی خوشبو و مشکین تاتار شد.

هوش مصنوعی: در این جا، سخنران باغ به روی منبر درخت سرو ایستاده است و گل زیبایی از پرده‌ی عماری بیرون آمده است. این تصویر به زیبایی و شکوفایی طبیعت اشاره دارد و نشان‌دهنده‌ی بروز زیبایی‌ها در دنیای بیرونی است.

هوش مصنوعی: در بامداد، دانه‌های درخشان و روشن بر روی لب‌های سبزِ بهاری مانند ابرهای تازه شکل گرفته می‌درخشند.

هوش مصنوعی: از بالای درخت سرو صدای زاری بلبل از باغ بلند شد.

هوش مصنوعی: باغی که مملو از درختان خرما است، بهشتی است. اگر بر سر باغ خود چیزی نداشته باشی، پس چه چیز دیگری داری؟

هوش مصنوعی: فرصت برایت مهم‌تر از هر کار دیگری است، پس بی‌توجهی نکن و مراقب آن باش.

هوش مصنوعی: چرا وقتی می‌دانی و آگاهی، شکرگزاری و سپاس از خداوند را انجام نمی‌دهی؟

هوش مصنوعی: آیا تو خود را از انسان‌های واقعی می‌دانی یا فقط به حیوانات شباهت داری؟

هوش مصنوعی: اگر مرغ بیدار باشد و تو در خواب، چه چیزی به دست می‌آوری جز شرمندگی و ندامت؟

هوش مصنوعی: خداوند چه هنری به کار می‌برد و چه نیرویی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانی از خودت رهایی بیابی اگر خود را به خودت واگذار نکنی.

هوش مصنوعی: نه در حال مستی هستی و نه عاشق، ای افسرده، افسوس که عمرت را بیهوده می‌گذرانید.

هوش مصنوعی: موضوع این بیت اشاره به این دارد که از صحبت‌های ساقی در مجلس بیاموزی؛ یعنی از او چیزی یاد بگیری که به تو کمک کند به یک جوانمرد و یاری خوب تبدیل شوی. در واقع، در اینجا به اهمیت یادگیری از تجربه‌ها و صحبت‌های دیگران تأکید شده است.

هوش مصنوعی: تو همیشه بی‌غمی، چون دهقان هیچ کار بدی از تو سر نزده و هرگز قدمی در راه نیکی برنداشته‌ای.

هوش مصنوعی: بلبل به خاطر درد و غم خود، فریاد می‌زند و این شکایتش به خاطر جدایی و غم از دست دادن محبوب است.

هوش مصنوعی: من مانند پرنده‌ای هستم که بر درخت حکمت نشسته‌ام و می‌دانم که هرگز از این جا پر نخواهم کشید.