هوش مصنوعی: دوست دارم شبی را با تو بگذرانم که در آن لحظه‌های عاشقانه‌ای را تجربه کنیم و موهایت مانند ماری دور گردنم بپیچد.

هوش مصنوعی: اگر در باغ وصل تو راهی نبود، چه می‌شد که من از نسیم صبح بوی عرق چین تو را استشمام می‌کردم؟

هوش مصنوعی: اگر اجازه ندهند که به در خانه‌ات بیایم و مانند حلقه‌ای به پایم بیفتند، چه می‌شود؟ من بر سر کوچه‌ات می‌نشینم و مانند گرد و غباری در آنجا باقی می‌مانم.

هوش مصنوعی: دردی که شیرین است، بی‌دلیل به وجود نمی‌آید، و بدون تلاش و زحمت، زیبایی گل هم به دست نمی‌آید. برای دستیابی به چیزی ارزشمند، باید با چالش‌ها و مشکلاتی رو به رو شویم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم توبه‌ام را به دستان زیبا و نقش‌دار تو بسپارم، چرا که اگر به کسی مثل تو دوباره برگردم، مثل تو می‌شود که من هم دوباره دلم را با این زیبایی به دست آورم.

هوش مصنوعی: اگر عشق تو در زندگی‌ام تأثیر بگذارد و دین و دل من را تحت تأثیر قرار دهد، پس به خاطر خدا، کار من برای تو بهتر از این نیست.

هوش مصنوعی: زیور و زری که به خود آویخته‌ای، نمی‌گذارد صدای دردناک و عذابی به گوش تو برسد.

هوش مصنوعی: صدا و ناله‌ی زار مرا بشنو و مهربانی کن، همین که نام من به زبانت بیفتد، کافی است.