هوش مصنوعی: در بغداد شاعری موفق و مشهور به نام جعفر برمکی وجود داشت.

هوش مصنوعی: شخصی که سخنران و فهمیده است و قادر به پاسخگویی سریع می‌باشد، زبانی دارد که مانند آتش تند است و گفتارش مانند آب، آرام و روان است.

هوش مصنوعی: تو با قدرت و شمشیری که در کلام داری، قادر هستی که لبان خشمگین را وادار به خنده کنی.

هوش مصنوعی: هیچ کسی مانند او در زیبایی و دلربایی نیست و در سخن و بلاغت همتا ندارد.

هوش مصنوعی: اگر انسان از خواسته‌های بی‌حد و حصر خود چشم‌پوشی کند، خیر و نیکی در زندگی‌اش نمایان نخواهد شد.

هوش مصنوعی: آدم ثروتمند با نعمت‌هایش، مانند ثروت جعفر که در مقام و جایگاهش سال‌ها قرار دارد، خود را در بالاترین سطح زندگی می‌بیند.

هوش مصنوعی: روزی دوست برای من از دارایی‌اش درخواست کرد که از نعمت‌های خوب و باطنی‌اش بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: او یک هزار دینار طلا آورد و به خدمتگزارش دستور داد تا حق را نگاه دارد و ادا کند.

هوش مصنوعی: مرا با خودت بیا و در هر زمانی که به تو نگاه کردم، به من راهی را نشان بده.

هوش مصنوعی: برو پیش او تا خوشحال شو و شغف به دست آور. این کار را کسی که به دنبال افتخار و نام است انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که جعفر وارد حیاط شد، از آن مکان تاریک و غم‌انگیز حالش خراب شد و احساس ناراحتی کرد.

هوش مصنوعی: به خانه نگاه کرد و چیزی از نشانه‌های نعمت و رفاه ندید، حتی یک پنی هم یافت نکرد.

هوش مصنوعی: نه در دل، نه در آغوش، و نه در خانه، هیچ نشانه‌ای از هم‌نوعان پست و بی‌ارزش نیست. از اینجا بگذارید دور شوم.

هوش مصنوعی: در زیر سقف آن خانه قدیمی، حصیری کهنه و پاره پاره در حال گذر از ده سال عمرش است.

هوش مصنوعی: ظرفی که شکسته است و قدیمی به نظر می‌رسد، همین حالا می‌گوید که دیگر چیزی به این صحبت‌ها اضافه نکن.

هوش مصنوعی: زمانی که او از ویژگی‌ها و حالت‌های او آگاه شد، از این که به سویش آمده، پشیمان شد.

هوش مصنوعی: او به خدمتکار نگاه کرد و با حرکتی ابروهایش را بالا برد تا نشان دهد که طلا را پیش انسان نادانی قرار نده.

هوش مصنوعی: وزیر به شاعر توجهی نکرد و داستان او در جایی دیگر مطرح شد.

هوش مصنوعی: بسیاری از حرف‌های بی‌فایده و جدی را گفته و در نهایت هیچ نتیجه‌ای نگرفته است؛ نه چیزی گفت که دامی را بگشاید و نه از سرش چیزی به دست آورده است.

هوش مصنوعی: جعفر از کنار او خارج شد و نفرتش را نسبت به او ابراز کرد.

هوش مصنوعی: یک نفر به آفتاب عرب گفت: امروز دو چیز عجیب از تو دیدم.

هوش مصنوعی: شخصی که خود را حفظ کرده و به بی‌خود پراکنی و حرف‌های بی‌معنی دیگران توجه نکرده است.

هوش مصنوعی: تو به قدری با شوخی و خنده شادابی و خوشحالی را در جمع به وجود آوردی که فضای خوشی را به تمامی حاضران منتقل کردی.

هوش مصنوعی: شما به اشتباه به فکر رفتن به جایی هستید که نباید. به همین دلیل، از او چیزی را که نمی‌خواهید، به دست می‌آورید.

هوش مصنوعی: غمگین بودن و تنگ‌نظری، این عادت و رفتار تو نبوده است که قبلاً داشتی.

هوش مصنوعی: جعفر به او گفت که انسان با عقل و دانش، از نصیحت‌ها و تجربه‌های گذشتگان غافل نمی‌شود.

هوش مصنوعی: به کسی که اهل نصیحت و نیکی است، نگو که به دشمنان اعتماد کند. این کار نه تنها نشان‌دهندهٔ سادگی اوست، بلکه می‌تواند عواقب خطرناکی به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: به فرزند خود بگو که در سرزمین پر آشوب و درد، امیدی به خوشی و طعم شیرینی نیست، چرا که زندگی پر از تلخی و زهر است و نشانه‌ای از شیرینی در آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم از درد و رنج آن گدای بی‌چاره چه بگویم؛ آیا باید بر روی زمین بیفتم یا با پاهایم ادامه دهم؟

هوش مصنوعی: کسی که به دنبال نام و اعتبار است، به او عطای بزرگی داده می‌شود، به گونه‌ای که مانند دخترانش روی خود را می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که قدر خوبی‌ها را می‌داند و نمی‌گذارد آنچه که از او دریافت کرده را به راحتی از دست بدهد، چرا که چنین فردی توانایی حفظ و نگهداری از نعمت‌ها را دارد.

هوش مصنوعی: دادن گنج و wealth به کسی که ارزشش را ندارد، هم برای مردم و هم برای خدا قابل قبول نیست.

هوش مصنوعی: این مفهوم به این معنی است که تلاش‌ها و کوشش‌هایم در مقایسه با آن شخص، مانند روغنی است که در میان ماسه‌ها قرار گرفته و تأثیری نخواهد داشت. در واقع، به نوعی می‌گوید هر چقدر هم تلاش کنم، وضعیت او را تغییر نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: هرگز کسی از من دوباره چیزی نخواهد دید، چون دیگر بار مرتکب اشتباه نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: برای کسی که مانند من، منابع و ثروت را به او می‌بخشد، باید از عدم و کمبودها دوری کرد و به دنبال کمال و وجود کامل رفت.

هوش مصنوعی: من دوباره به آن نگاه بی‌خبر نگریستم، اما دیگر نه چشمم می‌تواند ببیند و نه دلم می‌تواند احساس کند.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌بینی که چگونه ماه در مراحل مختلف خود، وقتی خورشید محبت و نورش را نشان می‌دهد، خود را نمایان می‌کند؟

هوش مصنوعی: به این معناست که وقتی خورشید به سمت افق متمایل می‌شود، توجه بیشتری به آن سو جلب می‌شود. در واقع، این جمله به اهمیت و جلب توجه به چیزهایی اشاره دارد که در حال تغییر یا حرکت هستند.