هوش مصنوعی: وقتی به روستای ری رسیدیم، از هر گوشه و کناری مردم مشاهده می‌شدند.

هوش مصنوعی: ما با شتاب و سرعت از عراق حرکت می‌کردیم و سوار بر اسب‌هایمان به گونه‌ای می‌تاختیم که مثل اسب سریع‌السیر براق بود.

هوش مصنوعی: گروهی همراه هم بر کنار آب روان آمدیم و سایه‌بان‌هایی برپا کردیم.

هوش مصنوعی: دنیا پر از نعمت‌های فراوان و بی‌نظیر است، اما تنها کسی می‌تواند از آن‌ها به درستی بهره‌مند شود که با آگاهی و بصیرت به سراغ این نعمت‌ها برود.

هوش مصنوعی: زن و مرد در حالی که نزار و رنجور به نظر می‌رسند، گویی مانند گل رزی در باغی پر از میوه‌های خوشمزه و لطیف قرار دارند.

هوش مصنوعی: یک نفر رفت تا میوه‌ای بیاورد و از آن میوه، تنها یک نفر جان سالم به در برد.

هوش مصنوعی: در حال نزاع و چیدن انگورها، خداوند به آرامی سخن گفت و از دوردست‌ها به ما نگریست.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر در حالتی هستی که نمی‌توانی از زندگی لذت ببری یا دچار نگرانی هستی، چرا سریعاً به فکر مرگ هستی؟ اگر به مرگ راضی هستی، پس چرا از زندگی خود به درستی استفاده نمی‌کنی و از آن بهره‌مند نمی‌شوی؟

هوش مصنوعی: این کافی است که تو گردن بیفکنی، دیگر از این نتوانم تحمل کرد. هیچ کس پیش از این چنین دلیرانه عمل نکرده است.

هوش مصنوعی: به وجود آمدن یک بنده از خاک و آب، نشان‌دهنده‌ی قدرت خداوند است، گرچه او نمی‌داند که این مایه‌ها چه ویژگی‌هایی دارند.

هوش مصنوعی: مرد گفت: ای خدا، به هر مردی یک خوشه انگور بده.

هوش مصنوعی: به او گفت: ای غلام، اینقدر تلاش نکن که یک خوشه از این ده نفر را به تنهایی به پایان برسانی.

هوش مصنوعی: نمی‌گویم که به خاطر خودم است، اگر جانت در خطر باشد، بیشتر از آنچه که لازم است، از خودت محافظت کن.