ستردن به معنی تراشیدن است

دهشت در اینجا به معنی ترس و خوفش به کار رفته است وای معنی اضطراب، سرگشتگی، حیرت و حتی گاهی یکپارچگی هم میدهد

چخیدن هم به معنی ستیزه کردن است و هم کوشیدن

حلاق هم همان پیرایشگر است یا اصطلاحا سلمانی یعنی کسی که موی سر دیگری را اصلاح میکند برای ارایشگر مشاطه را هم داریم

رایت عربی و پرچم هم ترکی است

طلسم یونانی است

عباس یعنی عبوس و ترشرو و فارسی أش می شود زوش

گرا یعنی دلاک ، به لکی که گویشی پهلوی میان کردی و لری است و البته سخت تر از هردو گرا یعنی خبرچین و دوربهمزن

گویا پرچم یا برچم یا برچمنده فارسیست و از ب به معنی جلو و چمیدن به معنی پیچ و تاب خوردن است و بیرق واژه ترکی ومعادل رایت است

بر

شکوه جان باز باید نگاهی بیاندازم ولی پیشتر دیده بودم

در نوروز نامه خیام داستانی مشابه اما منسوب به انوشیروان آورده شده است.

از آقای امین کیخا و شکوه تشکر می کنم که برخی واژه ها را معنی نمودند . واقعا برخی کلمات را که معنی آن را درست نمی دانی فکر می کنی در شعر غلط به کار رفته است مانند همین کلمه گرا یا عباس به معنی عبوس که با فهمیدن معنی این کلمات درک بهتری از شعر پیدا می کنی .

درود به دل مهربانت طه جانم

باسلام
نتیجه این داستان زیبا رسیدن به گنج است.هر کس به این گنج برسد بی محابا حتی می تواند دختر پادشاه چین را نیز خواستگاری کند .این گنج علاوه بر گنج ظاهری مجازا هر چیز با ارزش میباشد.گنج علم . گنج سخن و سخنوری.هنر ... مشابه این داستان در کلیله و دمنه نیز می باشد. در داستان موشی که در منزل معلمی ساکن بود و در زیر دیوار سوراخی داشت و در آنجا گنجی مخفی کرده بود.روزی یکی از دوستان معلم مهمانش شد و از رفت و آمدجسورانه موشها متعجب گردید و یقین کرد که حرکات جسورانه و بی باک موشها حتما علتی دارد پس از کندن آن سوراخ گنج را یافت و با معلم تقسیم کردپس از این ماجرا دوستان و نزدیکان موش را ترک کردند و او نیز راهی جنگل شد و آنجا را برای همیشه ترک کرد.نتیجه: عامل حرکات جسورانه و بدونن ترس دلاک و موش همان گنج است.هرکس این گنج واقعی در درونش را بیاید و درک کند دیگر از کسی ترسی نخواهد داشت.

اگرچه یکی از معاتی عباس عبوس و ترشروست ولی در بیت اول کمان نمی کنم بدین معنی باشد. بلکه نام خاص است و اشاره به آل عباس دارد. یعنی در دوره هارون کار آل عباس (یا بنی عباس) بالا گرفت.

نمی دانم این جناب کیخا لغت شناس است یا گمراه کننده .
عباس به معنای بسیار شجاع و دلیر هم هست و درین جا اشاره به آل عباس دارد
ربطی هم به ترشرویی ندارد

درباره‌ی نوشته‌ی «م صحراگرد»:
فکر می‌کنم که مصرع «رایت عباس به گردون رسید» به مفهوم قدرت بنی عباس در زمان هارون باشد؛ اگرچه کمی شک دارم.

در گذشته حجامت‌گر‌، سلمانی نیز می‌کرده است.

کلمه حلاق را اصلا استفاده نمی‌کرده‌اند برای این شغل. ( اگرچه حلاق معنی سلمانی هم می‌دهد و حالق یعنی داروی زایل کننده مو)

ناصرخسرو در سفرنامه‌اش می‌نویسد: « ...همه حجام نشسته موی سر تراشند...»

غزالی، کیمیای سعادت : « ... برو نزدیک حجام شو تا محاسن تو جمله فرو سترد ... »

بنابراین در اینجا هم حجام درست است نه حلاق.

کاش من حجام بودم تا به وقت سر تراش

بهر صدقه دائما گرد سرت گردیدمی

امیرخسرو دهلوی

خواجه بزرگ است و مال دارد و نعمت

نعمت و مالی که کس نیابد از آن کام

بخلش آنجا رسیده‌است که نگذاشت

شوخ به گرمابه‌بان و موی به حجام

عسجدی، قرن ۴

عباس منظور عباسیان است.