کلید و راه‌گشای پیروزی چیزی آشکار و عیان است و آن اندیشه قوی و محکم است که به‌مانند کلیدی طلایی عمل می‌کند. 

رای و اندیشه نیرومند و محکم از نیروی صد شمشیرزن قوی‌تر است و از صد تاج شاهی بهتر.

با نیروی اندیشه‌ای درست می‌توانی لشکری را شکست دهی درحالیکه با زور شمشیر می‌توان یک حداکثر ده تا را کشت.

وقتی که بهرام قوی‌رای و خردمند از شاهی خسرو آگاه شد.

هوس به‌سر نهادن تاج شاهی کرد و آن‌را به‌دست آورد چون با‌خرد و صاحب فکر درست بود.

دیگر دلیل برای این تصمیم آن بود که خسرو چشم هرمز را نابینا کرده بود.

اما نمی‌دانست وقتی که یوسفی دور می‌شود فراق او چشم دوستدار و یعقوبی را نابینا می‌کند.

برای هرکس نامه‌ای پنهانی نوشت و فرستاد و چیزهای خوب را بد نمایاند.

که از این بچه کار پادشاهی و حکمرانی ساخته نیست؛ کسی که پدر خود را بکشد شایسته شاهی نیست.

آنقدر می‌گسار و باده‌خوار و عیاش است که یک جرعه می را بر جان صد برادر ترجیح می‌دهد.

ثروت‌های کشور و سرزمین را برای تفنن و یک بانگ طرب می‌بخشد و آهنگی را برای خوشگذارنی از یک ملک و ولایت بیشتر می‌پسندد.

از گرمی و هیجان راه درست را گم کرده و از خامی و نادانی فرق بد و خوب را نمی‌داند.

هنوز هوس عشق‌بازی دارد و کله او داغ است و هنوز سودا و عشق شیرین را در سر دارد.

از این آدم گستاخ سر بر باد ده فرامان‌پیچی کنید زیرا جانتان را می‌بازد و وقتی که جان باختید جان دیگری نمی‌یابید.

بهتر است که او را در بند کرده و به زندان بیفکنیم چرا اینقدر با دلشوره و آب و آتش بسازیم و آشوب را تحمل کنیم؟

شاید بعد از زندان رفتن عاقل شود وگرنه همچنانکه پدر را کشت باید بمیرد.

راه فرار او را با شمشیر ببندید که من همچون شیر و به‌شتاب دارم می‌آیم.

با چنین حیله و تدبیری آن شیر کین‌خواه مردم را علیه شاه شوراند.

شهنشه بخت و اقبال خود را نامساعد یافت و می‌دید که مردم از او نافرمانی می‌کنند.

با پول و زر حکومت خود را نگه می‌داشت و دشمنان را شکنجه و نابینا می‌کرد.

اینچنین بود تا وقتی که دشمن لشکر فراهم کرد و رعیت نیز بر او چیره گشت.

وقتی که پرویز از بی‌کسی و بی‌یاوری عاجز و ضعیف شد حکومت را گذاشت و آنجا را ترک کرد.

در آن غوغا و خطر که تاج برای او مشکل‌آفرین بود جانش را نجات داد که از تاج مهم‌تر بود.

تاج کیانی را بی‌شاه گذاشت و مردم را به شاه دیگری واگذارد.

وقتی که شاهنشه از تقدیر روزگار از شمشیر بهرام، نهان شد.

شطرنج بی‌رحم روزگار هر جایی که رفت به او کیش داد.

با هزار فن و حیله و از راه و بیابان بالاخره به آذربایجان رسید و در آنجا قرار گرفت.

و از آنجا به سوی موقان رفت و همچون مغان عشق آن بت‌خانه را در دل داشت.