هوش مصنوعی: زمانی که شیرین در مداین به دنیا آمد، مانند شیرینی لبانش، جعبه‌های شیرینی را باز کرد و شهد را آزاد ساخت.

هوش مصنوعی: پس از مدتی که ماهی آرامش را از دست داد، خسرو از خروج او باخبر شد.

هوش مصنوعی: بخاطر ترس از پدر، به سمت شکارگاه رفت و از آنجا تدبیری به سوی ارمن اندیشید.

هوش مصنوعی: دلش به شدت از درد رنج می‌برد و بی‌چاره است، زیرا درمانی برای این درد ندارد.

هوش مصنوعی: او مدتی را در خانه می‌گذرانید و از بی‌صبری، دلش به شدت دچار آشفتگی و پریشانی بود.

هوش مصنوعی: او حقیقتی را مشاهده کرد که مانند یک سوارکار بود و به چشمان بیننده‌ای که او را می‌نگریست، تأثیری عمیق می‌گذاشت.

هوش مصنوعی: خسرو، با زیبایی و عظمت خود، جهان را تزئین کرده است و مانند خورشید که در آسمان می‌درخشد، با نگاهش به زیبایی‌های پیرامونش توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: بسیاری از خودشان بر خودشان آسیب زدند و آن تلخی و سختی را در درون خودشان تحمل کردند.

هوش مصنوعی: مدتی صبر کردم و کار کردم، اما حالا که می‌خواهم بیمار شوم، نتیجه‌اش را می‌بینم.

هوش مصنوعی: باید برای خودم کاخی زیبا در جایی خوش آب و هوا و با مناظری دل‌فریب بسازم.

هوش مصنوعی: من مانند کوهستانی هستم که با گرمی گل، گل‌زارهایش رشد کرده‌اند و از سرخی گل، رنگ زرد به خود گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: به افرادی که زیبا و جذاب هستند گفتند: ای نور زندگی بت‌ها، چرا مانند شمعی که در آتش می‌سوزد، نمی‌سوزید؟

هوش مصنوعی: سالار ما به تو دستور داده که مکانی را در هوای خوب آماده کنی.

هوش مصنوعی: اگر دستور بدهی، کارفرما می‌تواند تو را در کوهستان پیدا کند.

هوش مصنوعی: باید هر چه زودتر قصر زیبایی بسازیم که شاهنشاه دستور داده است.

هوش مصنوعی: زنان در غیاب مرد، به او حسادت کردند و از او خواستند که با او خلوت کرده و به او توجه کنند.

هوش مصنوعی: این جا جادوگری وجود دارد که کار او از کوهستان بابل به اینجا رسیده است.

هوش مصنوعی: اگر زمین بگوید که بلند شو، باید بدانی که هوایی مه آلود و بارانی در راه است.

هوش مصنوعی: اگر آسمان به او بگوید که تا ابد بی‌حرکت بماند، این کار را خواهد کرد.

هوش مصنوعی: او از ما خواسته است که مکانی را برگزینیم که هوای آن از لحاظ گرما و سوزش، بیشتر از دیگر جاها نباشد.

هوش مصنوعی: بدان که مردم در آن جا آرام و بی‌تابی کم دارند، زیرا که جادو و جادوگری در آنجا به خوبی قابل درک نیست.

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی به جادویی اشاره دارد که به طور غیرمنتظره و ناگهانی به وجود می‌آید و می‌تواند تغییراتی در وضعیت‌ها ایجاد کند. شاعر می‌گوید هر چه اوضاع بدتر باشد، مورد توجه بیشتری قرار می‌گیرد و به نوعی کنجکاوی و جستجو برای درک آن حالت ناخوشایند تحریک می‌شود.

هوش مصنوعی: برای خود قصر باشکوهی بساز که به خاطر آن از ما خواسته شود مزد و پاداشی که شایسته‌اش هستید.

هوش مصنوعی: بعد از آن، از پارچه‌های گران‌قیمت و سکه‌های طلا به وفور خرج کردند.

هوش مصنوعی: زمانی که سازنده از به دست آوردن ثروت خوشحال شد، آن گاه کسی که در جستجوی سفر و گردش است، در تلاش و زحمت می‌افتد.

هوش مصنوعی: در جستجوی مکانی بود که از شلوغی دور باشد، جایی که دور از جمعیت و در نزدیکی کوه‌ها قرار داشته باشد.

هوش مصنوعی: به یک مکان راحت و دلنشین رسیدی، اما اینجا باعث شد که تو همچون کودکی در یک هفته به پیری برسیدی.

هوش مصنوعی: این جمله اشاره به فاصله‌ای دارد که شخص از مکان خاصی به نام کرمانشاهان دارد. او می‌گوید که این فاصله نه تنها از کرمانشاهان، بلکه از کل جهان احساس می‌شود و به نوعی به دوری و تنهایی اشاره دارد. در واقع، او احساس می‌کند که از همه‌جا و ارتباطات جامعه‌اش دور است.

هوش مصنوعی: به آنجا رفت و در آن مکان، کارگاهی ایجاد کرد، در جهنم، در چنین قصر زیبایی به ساخت و ساز پرداخت.

هوش مصنوعی: کسی که در آن مکان با شجاعت و سرعت تیراندازی می‌کند، می‌داند که حوریان را به طور خاص نمی‌تواند در جهنم قرار دهد.

هوش مصنوعی: وقتی شب به پایان رسید و چهره‌اش تیره و تار شد، آن طرف از مشگ به سوی قصر شیرین رفت.

نارسیده‌: تازه‌سال‌ || باکره (برهان قاطع) (آنندراج)

هوش مصنوعی: در آن زندان کوچک، اگرچه گوهرهایی وجود دارد، اما همچنان به مانند سنگی ارزشمند از دیگران جدا مانده‌اند.

هوش مصنوعی: غم خسرو باعث شده است که رقیبش در دلش را به روی دو جهان باز کند.