هوش مصنوعی: وقتی که جواهر از معدن کوه بیرون آمد، دنیا از جواهریابان پر شد و به همین خاطر بر آن سختی‌ها فائق آمد.

هوش مصنوعی: در هر کجا که کسی به چیز ارزشمندی دست می‌یابد، خریدار و ارزشمند آن چیز هم پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: من گوهری ارزشمند آورده‌ام که از دل سنگ استخراج شده است و اکنون با دقت و تیزبینی آن را برای سنجش و عرضه در بازار دارم.

هوش مصنوعی: من به خاطر هیچ چیز، حتی برای فروش این گوهر ثمین، حاضر نیستم آن را به گنجینه‌ای در کشور دیگری بدهم.

هوش مصنوعی: من به ثروت و گنجینه‌هایی که افراد خودخواه و خسیس دارند، امیدوارم، اما به اندازهٔ تلاش و زحمتی که کشیده‌ام.

هوش مصنوعی: مدت زیادی را به خاطر چیزهای جزئی از زندگی خود خارج نمانید، زیرا ماه هرگز با ستاره مشتری نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: من به دنبال کسی هستم که با آگاهی و دقت سخن بگوید، کسی که با کلامش بتواند ارزش گوهر را نشکند یا از بین ببرد.

هوش مصنوعی: تنش و نعره‌ای که از کوه بلند می‌شود، مانند نعره دیوانه‌ها و جانوران وحشی است.

هوش مصنوعی: سرمایه و گنج را صرف کارهای بی‌فایده کردن، مانند این است که جواهرات را به دریا بیندازیم.

هوش مصنوعی: بهتر است که به جای پرداختن به شناخت و درک عمیق داستان‌های زیبا، صرفاً گوش سپردن به آن‌ها و لذت بردن از زیبایی‌هایش را در نظر بگیریم.

هوش مصنوعی: برای اینکه سخن به درستی شنیده و درک شود، ضروری است که آن سخن از ارزش واقعی برخوردار باشد و بدون این ارزش، نمی‌توان انتظار داشت که به خوبی پذیرفته شود.

هوش مصنوعی: من مشتری‌ای دارم که به ارزش گوهرها آگاه است و به همین دلیل، بدون اندازه‌گیری، گوهرها را افشانی می‌کند.

هوش مصنوعی: اما گروه‌های زیادی به کوه از سنگ آزمایان پیوسته‌اند.

هوش مصنوعی: مثل جواهری که شب را روشن می‌کند، با دست خودم تیری شلیک کردم که مانند سنگی از منجنیق پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: ما را از این گوهر شب‌چراغ ببخشاید و اگر گران‌بهاتر از آن به باغ عرضه شود.

هوش مصنوعی: من از سختی کار آنها نگران شدم، زیرا که بازار آنها به خاطر بی‌پولی و فقر آسیب‌پذیر است.

هوش مصنوعی: بی‌توجهی به سرپرستی و کلاهبرداری، موسیقی و هماهنگی واقعی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: به این دریای عظیم نباید به سادگی توجه کرد، زیرا قیمت واقعی آن را نمی‌توان به راحتی یافت؛ تنها کسی می‌تواند به این ارزش پی ببرد که شرایط و بستر مناسب برای معامله‌اش فراهم باشد.

هوش مصنوعی: هرگاه کسی در دریا تجارت کند، باید آماده باشد که سرمایه‌اش را در خطر بیندازد و دریا ممکن است خسارت‌های زیادی به او وارد کند.

هوش مصنوعی: افراد می‌توانند از یکدیگر برای کارهایی که به منابع و امکانات طبیعی وابسته است، بهره‌برداری کنند، زیرا تنها منابع مشابه می‌توانند با یکدیگر مبادله شوند.

هوش مصنوعی: هر صدای که در دنیا به گوش می‌رسد، به اندازه‌ای از زیبایی و پسندیده‌گی بوده که مورد توجه مردم قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: وقتی کسی به اندازه کافی توانایی نداشته باشد، دیگر نمی‌تواند در میان دیگران شناخته و مشهور شود.

هوش مصنوعی: این نکته که از گل رنگ گرفته، پاسخی پنهان دارد که به فرهنگ اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر چنین نباشد، من می‌دانم که دزد را از تاج و شکوه دزدی که به سر می‌گذارد، شناسایی کنم.

هوش مصنوعی: من به خاطر این‌که زیاد صحبت کنم نیست، بلکه به خاطر این است که آیات فقر را بخوانم.

هوش مصنوعی: کسی که در زندگی با من سختی می‌کشد، به آرامی و به آسانی از بار این مشکلات رها می‌شود.

هوش مصنوعی: می‌گوید سفره‌ام از ناتوانی و درد و غم خالی نیست.

هوش مصنوعی: اگر نقشه و برنامه‌ریزی صحیحی نداشته باشی، نوشتن و انجام کارها به‌درستی ممکن نخواهد بود و نتیجه خوبی نخواهی گرفت.

هوش مصنوعی: غرابی که در سلامت و تندرستی بود، همه‌ی دانش و آگاهی‌اش را در یادگیری و کسب تجربیات به کار گرفته است.

هوش مصنوعی: بله، اگرچه سال‌ها بر من گذشته و به پیری رسیده‌ام، اما تازه‌بودن و شوق زندگی‌ام از گفتار و کلامم کاسته نشده است.

هوش مصنوعی: هنوز هم همان درخت قدیمی با شاخ و برگ‌های جدید و زیبا وجود دارد که همچنان با زیبایی خود مدهوشم می‌کند.

هوش مصنوعی: هنوز هم به اندازه‌ی پنجاه بیت از سنجش صد بیت در ترازوی حق‌شناسی برخوردار است.

هوش مصنوعی: هنوز هم زمانه بر اساس شانس و بخت، به من قدرت و جایگاه می‌دهد و مرا به شکوه و زیبایی می‌رساند.

هوش مصنوعی: اما من در اندیشه‌ام که با افتخار بر شکار شیران کمند بیفکنم.

هوش مصنوعی: وقتی که مانند یک شیر به شکار می‌پردازم و حواسم به شکار است، خودم از آن می‌گذرم و تنها بر روی خون روباه می‌خورم.

هوش مصنوعی: اگر گربه سر سینه را از دیگ بردارد، چه فایده‌ای دارد اگر زن پیر سینه را خرد کند؟

هوش مصنوعی: جهان به گونه‌ای در حال اشتباه و باختن است، و آسمان نیز به طرز عجیبی کج و نامنظم به نظر می‌آید.

هوش مصنوعی: به شصت سالگی رسیدم، اما نتوانستم خودم را به خوبی بشناسم و حالتم را درک کنم.

هوش مصنوعی: من همان فردی هستم که در ده سالگی بودم، همان شیطانی که با من مانند دلال رفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: گذشته به اندازه‌ای دور است که مانند روزهای بی‌خبر از حال، به زودی فراموش خواهد شد.

هوش مصنوعی: طول و عرض سال و ماه به اندازه‌ای که حساب شده و قابل اندازه‌گیری باشد به سیستم رسن و دلو وصل است؛ یعنی برای سنجش زمان و اندازه‌گیری مسائل، ما باید از ابزارها و معیارهای مشخصی استفاده کنیم.

هوش مصنوعی: چون سطل آبی نمی‌تواند بالا برود، به هر اندازه که طناب کوتاه یا بلند باشد، نیازی به نگرانی نیست.

هوش مصنوعی: من این را گفتم و رفتم و داستان باقی ماند. نباید این داستان را به صورت جدی و رسمی بیان کرد.

هوش مصنوعی: شخصی که به خوبی گوش می‌دهد، به خود می‌گوید که او نیز باید از این مرحله گذر کند.

هوش مصنوعی: نگو که او بعد از اینکه از این دنیا رفت، با رفقایش تدبیر و چاره‌ای برای خود خواهد اندیشید.

هوش مصنوعی: روزی من نیز در زمان خودم درباره زمان‌های گذشته صحبت می‌کردم.

هوش مصنوعی: غم از دست دادن عزیزان در دل من جا گرفته و چشمانم را پر از اشک کرده است.

هوش مصنوعی: شب که شد، یکی از آن غرق‌شدگان آب، در حین خواب، این را به من گفت.

هوش مصنوعی: غم ما به قدری سخت است که تنها کسی می‌تواند آن را تحمل کند که از هم‌صحبتی با دیگران فاصله بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر در این سفر به جلو حرکت می‌کنی، باید به کارهای خودت رسیدگی کنی و آن‌ها را سازماندهی کنی.

هوش مصنوعی: از آن شب به سفرهای زیادی رفتم و دل خود را از کارهای بیهوده دور کردم.

هوش مصنوعی: مرد بیدار و هوشیار از درگیری‌ها و مشکلات دور است و مانند چراغی در این طوفان، در امان می‌ماند.

هوش مصنوعی: در حالتی شاداب و سرمست، سرم را خم کرده‌ام و همچون جامه‌ای که با شراب رنگین شده، در دل عشق غرق شده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر از پشت قبرها نتوانم لذت ببرم، پس از شکم هم عذاب نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: اگر چیزی باارزش و خوشایند ندارم، لااقل نیروی خود را به کار می‌گیرم و از درونم بهره‌ می‌برم.

هوش مصنوعی: اگر روغن من در چربی تمام شود، مانند چراغی که بی‌روغن می‌ماند، جانم از شدت ابهت و تنهایی می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی بدنم از نان خالی می‌شود، مانند طبل بی‌صدا می‌ماند و نمی‌توانم با ضرباتی که می‌زنم، آن را بشکنم.

هوش مصنوعی: اگر زمان و روزگار بر من سخت بگذرد، من همچون مومیایی از بخت و اقبال به سرنوشت خود فخر می‌فروشم.

هوش مصنوعی: خدایا، تو این پیوند را مانند یک رشته درختی که در باغ هنر رشد کرده است، محکم و استوار کن.

هوش مصنوعی: در این دنیا همیشه حامی و همراه دیگران باش و در طول شب و روز مراقب و نگهبان از آن‌ها باش تا از مشکلات و بدی‌ها در امان بمانند.

هوش مصنوعی: این داستان به پایان رسید و به خوش یمنی و شانس خوبی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: هنگامی که نام پادشاه مسعود به میان می‌آید، این داستان به شاه محمود ارتباط دارد.

هوش مصنوعی: من دری را بی‌پرده می‌دیدم و با خوشبختی به آن سفر کردم و به آن صحبت کردم.

هوش مصنوعی: چون که بر چهره زیبایانی اثر گذاشته شد، جای تعجب نیست اگر دلبر نیز به دست بیاید.

هوش مصنوعی: وقتی که این نامه را پادشاه بخواند، باشد که خرد و فهم به یاری او بیاید.

هوش مصنوعی: این داستان در مورد بادی است که از ناشناسی بلند می‌شود و خود باد از این داستان بهره‌مند می‌شود. به عبارت دیگر، داستان و تجربه‌ای که شکل می‌گیرد، هم بر فرد ایجادکننده‌اش تأثیر می‌گذارد و هم خود داستان زندگی خاصی به آن می‌بخشد.

هوش مصنوعی: نظامی بنگر که آوازه‌اش به کجا رسیده است؛ نیکو باشد که چنین نظمی، نام او را همواره تازه و درخشان نگه دارد.

هوش مصنوعی: به او باد مبارکی بوزد، زیرا نام او از ابتدا تا انتها خوشبخت است.

هوش مصنوعی: سرش سبز و خرم است و دلش شاد و خوشحال؛ اما از دور، کسی با نیت بد و بدبینی به او نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: جهان در اختیار اوست و زمان به خواسته‌اش پیش می‌رود، در حالی که او بر سرنوشت و روزگارش تسلط دارد.