هوش مصنوعی: خواننده، با صدای دلنشین خود، به آهنگ ما آواز جدیدی اضافه کن.

هوش مصنوعی: ما مانند بلبل از غم و تنهایی خود به نوای دلbroken می‌پردازیم و از این ناله‌ها می‌فهمیم که رهایی در چیست.

هوش مصنوعی: هنگامی که هرمس به این دریا عمیق رسید، راهی را دید که از آن هیچ راه نجاتی پیدا نمی‌کرد.

هوش مصنوعی: کسی باید به خود ببالد که بدون وابستگی به مادیات و دارایی‌های دنیوی، می‌تواند در زندگی خود پیشرفت کند و به آرامش برسد.

هوش مصنوعی: چه بار سنگینی باید برداشت که در نهایت باید آن را به دریا بیفکنیم.

هوش مصنوعی: دنیا از ابتدا مکانی پر از وحش و طبیعت بوده است، جایی که هر نوع گیاهی در آن رشد کرده و زندگی کرده است.

هوش مصنوعی: از کوه‌های بلند و سنگین تا دریای عمیق، چه بلندی و عظمت دارد که برف و باران بر آن نشسته است.

هوش مصنوعی: هنگامی که آدم به شکل آهویی در آمد، گور (مرگ) نیز گریزان شد و آهو نیز از او دور گردید.

هوش مصنوعی: من آن آهو وحشی هستم که از دست زور و فشار به پای خودم سقوط کرد و حالا باید به قبر بروم.

هوش مصنوعی: من در این مسیر هیچ‌کس را پناه خود نمی‌سازم جز خدای پاک و کافی.

هوش مصنوعی: اگر شما هم اراده کنید که به مسیر بیفتید، به سرپناهی پاک و مقدس پناه ببرید.

هوش مصنوعی: در این گفته، او به خواب خوشی اشاره می‌کند که به کلامش جذابیت می‌دهد و او را متوجه می‌کند که مهم نیست چه چیزی بگوید زیرا خود او هم به خواب رفته است.