هوش مصنوعی: در ابتدای نامه، نام خداوندی ذکر شده که به گمشدگان کمک می‌کند و راهنمایی می‌دهد.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ سبب بوجود آمدن تمام خوب و بدها است و همه چیز باید از وجود او نشأت بگیرد.

هوش مصنوعی: از آدمی تا تمامی موجودات زنده و از آسمان بلند و کوه‌های مرتفع.

هوش مصنوعی: همه چیز در گالری زیبایی و قدرت او نقش بسته است و وجود انسان‌ها و موجودات نشان‌دهندهٔ کار اوست.

هوش مصنوعی: در هیچ رابطه و پیوندی جز خداوند، خواسته‌ای وجود ندارد.

هوش مصنوعی: او خالق و سازنده‌ای است که مشکلات را حل می‌کند و محبتش بر دل‌ها نشسته است.

هوش مصنوعی: او مالک زمین و زمان است و همه چیز تابع فرمان اوست، همین و همین.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوند با کلام خود، آفرینش را به وجود آورد، رابطه‌ای محکم و عمیق میان آفرینش و آفریدگار برقرار شد.

هوش مصنوعی: افراد به شاه و شاهزاده سلام و درود می‌فرستند و آنها را ستایش می‌کنند، زیرا که مقام و جایگاه بلندی دارند و مانند ستاره‌ای در آسمان می‌درخشند.

هوش مصنوعی: هم پادشاه و هم فرزند پادشاه به مردانگی و انسانیت اهمیت داده‌اند.

هوش مصنوعی: من که هستم در واقعیت، نام من کسری است. چرا باید از خصومت و درگیری خام به دردسر بیفتم؟

جهان در مصرع دوم یعنی جهانیان و مردم

هوش مصنوعی: از هنر و توانایی من بخت خوشحال می‌شود، در حالی که کسی که هنری ندارد به چه چیزهایی می‌تواند دست یابد؟

هوش مصنوعی: اگر کسی سر بلندی و مقام و منزلت دارد، باید از خود بزرگ‌بینی و خودخواهی دوری کند، زیرا هیچ‌کس با افتخار و عزت حقیقی حقیر و کوچک نیست.

هوش مصنوعی: هرچند که من در مقام و رتبه‌ای هستم که گویی بر زمین و زمان حاکم هستم، اما در واقع پیشوای ارواح و انسان‌ها نیز به شمار می‌روم.

هوش مصنوعی: من از این که به مقام و منزلت خویش دست یافته‌ام راضی نیستم، زیرا مشاهده می‌کنم که در این وضعیت، درد و زهر فراوانی وجود دارد.

هوش مصنوعی: من آنقدر از عشق تو نیرو و انرژی داشتم که همیشه مانند ستاره‌ای جوان و درخشان باقی ماندم.

هوش مصنوعی: اگر در جای بلندی بودم، از خطرها دور نبودم و از آن خوشحال می‌شدم.

هوش مصنوعی: اما ایرانیان با قدرت و شرم، مرا با نوازش‌های گرم خود نرم کردند.

هوش مصنوعی: من آرزو داشتم که پادشاه شوم و تاج بر سر بگذارم و در کاخ فرمانروایی قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: من از ملک و سرزمینم محافظت می‌کنم، زیرا این وظیفه‌ای است و نه تنها یک نقش سلطنتی.

هوش مصنوعی: این مثل بیان می‌کند که آرزوها ممکن است به عنوان دشمن عمل کنند و به ما ضرر برسانند، در حالی که دنیا و واقعیات اطراف ما می‌توانند دوستان ما باشند. بنابراین، باید به جای رویایش‌ها و آرزوهای غیرواقعی، به آنچه که در دسترس و واقعی است توجه کنیم.

هوش مصنوعی: تو از چنین دنیایی بی‌خبری، در حالی که صاحب‌اختیار جهانی دیگر هستی.

هوش مصنوعی: خوش‌تر است برای تو که یک کباب گور بخوری، تا اینکه هزاران کیایی شور را تجربه کنی.

هوش مصنوعی: یک جرعه شراب که به آرامی نوشیده شود، نسبت به هر چیز دیگری که در زیر آسمان می‌گذرد، ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: فقط می‌توانی به نوشیدن شراب و شکار کردن بپردازی؛ در این دنیای پر از مشکلات، کار دیگری برای تو نیست.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی حقیقت را پیدا کنی، تمام دنیا در دستان توست و تنها چیزی که ندارد، غم و غصه‌ای برای دیگران است.

هوش مصنوعی: در شب و هنگام سحر در پی شکار و نوشیدن هستم؛ گاهی با لذت خوردن، گاهی هم در خواب به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: من مانند دیگران نیستم که روز و شب را با شادی بگذرانم و از خدمت به مردم فاصله بگیرم؛ قلبم از درد و رنج پر است.

هوش مصنوعی: گاهی به خاطر دوستانم ناراحتی می‌کشم و گاهی هم به یاد دشمنانم فکر می‌کنم.

هوش مصنوعی: کمترین زحمت این است که باید برای کلاهِ تو، با شاهی که همچون توست، مبارزه کرد.

هوش مصنوعی: ای جان شاد و خوشحال تو که از این آشفتگی‌ها و مشکلات دور مانده‌ای.

هوش مصنوعی: ای کاش که آن حرفه و شغل تو متعلق به من بود تا شاید کار من آسان‌تر می‌شد.

هوش مصنوعی: زندگی را با شادی و لذت سپری کردم و با نوشیدن شراب و نواختن ساز، به جانم رسیدم و آن را نوازش کردم.

هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که به خاطر دوری از پادشاه، از دین و دولت بی‌خبر هستی.

هوش مصنوعی: تو وارث سرزمین و کشور هستی و به‌راستی ملک و پادشاهی به تو تعلق دارد.

هوش مصنوعی: اما به خاطر نادانی پدرت، محافظت و حمایت از تو از بین رفته است.

هوش مصنوعی: او هرگز با زیر دستانش برخوردی نداشته که کسی بخواهد از او شکایت کند.

هوش مصنوعی: از کار ناپسند او تعجب کردند و به خاطر این جرمش، او را متجاوز نامیدند.

هوش مصنوعی: بسیاری از اوقات، فردی که به شدت نیازمند است ممکن است با عصبانیت و تندخویی رفتار کند، اما در زمان‌های دیگر ممکن است با نرمی و آرامش برخورد کند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به این دانه‌ها پاداشی نمی‌دهد و کسی در این زمین کاشت و کار نمی‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی کسی نمی‌خواهد تو را به مقام شاهی برساند، پس چرا از این موقعیت و منزلت خود کوتاه بیایی؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی آتش را از گرمی آن بشناسی، باید بدان که وقتی آهن سرد را به حرارت می‌آوری، آن هم باید با تلاش و کوششی همراه باشد.

هوش مصنوعی: من از گنجینه‌های نهانی خود، در زمان نیاز، بهره می‌برم و آنها را ظاهر می‌سازم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که مورد پسند و علاقه تو باشد، هزینه‌اش برای تو به نفع و سود می‌باشد.

هوش مصنوعی: نمی‌گذارم که هیچ تدبیری برای جبران کمبودهای تو به کار گرفته شود یا بی‌اعتنایی نسبت به تو صورت بگیرد.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم نماینده‌ای از تو در سلطنت باشم و به عنوان خدمت‌گزار، هر دستوری که بخواهی اجرا کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که مردم از من دور شوند، مسیر خودشان به خودی خود به تو وابسته خواهد بود، حتی بدون نیاز به زور و قدرت.