هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم اهمیت ارتباط با نزدیکان و دوری از بیگانگان اشاره دارد. به این ترتیب، حواس و فعالیت‌های انسان باید به تعامل با افراد خودی و عزیزان متمرکز باشد و از ارتباط با دیگران غریبه دوری کند. این به نوعی به ارزش‌های انسانی و اجتماعی تأکید می‌کند که در کنار هم بودن با کسانی که به ما نزدیک‌تر هستند، ارزش بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: این افتخار و عزتی که به تو نسبت داده می‌شود، ارزشی ندارد، زیرا در مقایسه با ویژگی‌های برتر حیوانات، به هیچ وجه قابل توجه نیست.

هوش مصنوعی: به منظور زیباتر به نظر رسیدن و از زشت‌ترین موارد دوری گزیدن، باید از صفات ناپسند و بی‌مورد اجتناب کرد.

هوش مصنوعی: اینکه این چیز سمور است یا خز است، شاید این قاقم باشد یا اینکه یکی از آنها از پشم درست شده و دیگری از ابریشم است.

هوش مصنوعی: چیزی که به عاریه گرفته‌ای از فضلهٔ حیوان است، پس برای حیوانت چه ارزشی دارد؟

هوش مصنوعی: محصولات کشاورزی در انبار و ذخیره‌هایت وجود دارد، اما در انبار تو چیزی جز توجه به مورچه‌ها نیست.

هوش مصنوعی: در دل خاک و گل، جواهرات و ثروت‌های بی‌نظیری نهفته است، اما باید مراقب حیله‌گران و کسانی که از زحمت دیگران سوءاستفاده می‌کنند، بود. این دنیای سنگدل و بی‌رحم می‌تواند باعث شود که تلاش‌هایت را از دست بدهی.

هوش مصنوعی: خود را بی‌پوشش نشان نده، زیرا من از وابستگی‌هایم رسته‌ام و قلبم را به این علاقه‌ها گسسته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر تن تو به خاطر فخر و زیبایی لباس به خود ببالد، به مانند ماری که پوستش را می‌اندازد، تو نیز باید لباس را از تن به در کنی.

هوش مصنوعی: اگر به قدرت و توانایی خود افتخار می‌کنی، بدان که فیل از تو قدرتمندتر است.

هوش مصنوعی: اگر تو به خاطر ضعف و لاغری‌ات خود را کوچک بشماری، باید بدانی که حتی یک پشه هم در این زمینه از تو برتر است.

هوش مصنوعی: تمایل به کسب مال و ثروت در تو بیشتر از وسوسه‌های یک خنزیری است، اما اگر قناعت و کفایت را در پیش گیری، مانند یک سگ وفادار خواهی بود.

هوش مصنوعی: اگر تو صبر و حلم داشته باشی، حتی الاغ نیز از تو باهوش‌تر خواهد بود، اما اگر عصبانی شوی، پلنگ هم نسبت به تو عقب خواهد ماند.

هوش مصنوعی: روباهی که به دنبال فریب و نیرنگ است، در مقایسه با گوسفند ساده و بی‌خبر از صداقت و حقیقت است.

هوش مصنوعی: در ویرانه‌ای که جایگاه بومی است، اگر هم درختی وجود داشته باشد، بهتر از آبادی است که در آن زحمت‌ها و مشکلاتی چون پشه و سوسک وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر گفتار در دست انسان است، پس توضیح بده که این گفتار چه معنایی دارد.

هوش مصنوعی: اگر صحبت کردن به معنای بیان خواسته‌ها باشد، پس باید از دل و احساسات خود صحبت کنیم و آن‌ها را توضیح دهیم.

هوش مصنوعی: این ویژگی فقط متعلق به انسان‌ها نیست، بلکه هر نوع موجودی به نوعی دیگر سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: اگر به من باوری نداری، بیا به باغ تا ببینی که زاغ چگونه با زاغ دیگر صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر سخن به درک کلی رسید، هدف این است که جنس و نوع و فصل را بشناسیم، همچنین جوهر یا ویژگی‌های آن.

هوش مصنوعی: درک و شناخت تو تنها محدود به حواس پنجگانه‌ات است و فراتر از آن نمی‌توانی چیزی را فهمی. تمام ادراکات تو ناشی از تجربه‌هایی است که با احساساتت به دست آمده‌اند و هیچ چیز دیگری وجود ندارد که از این حس‌ها جدا باشد.

هوش مصنوعی: کلی از جزئی جدا شده است. ابزار تفکر تو، چیزی است که می‌توان حس کرد.

هوش مصنوعی: پنج حس ما، یعنی بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه، ابزارهای درک و شناخت ما از دنیا هستند و این حس‌ها در دیگر حیوانات نه بیشتر شده‌اند و نه کمتر.

هوش مصنوعی: آنچه در وجود تو آشکار است، در او نیز نمایان است. اما تو نمی‌دانی که او در درون خود چه چیزهایی نهفته دارد.

هوش مصنوعی: با آمدن اثر، مؤثر خود را نشان می‌دهد و همچنین وقتی سبب موجود است، مسبب نیز مطمئناً وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر در حیوانات نشانه‌ای از استدلال و قیاس وجود ندارد، پس دلیل جلب خوبی‌ها و دوری از بدی‌ها چیست؟

هوش مصنوعی: زمانی که حس به درک کلی می‌رسد، دیگر نیازی به رابطه‌ای با حس نمی‌ماند. این حیرت‌آور است.

هوش مصنوعی: به رفتار و سیاست‌های پادشاه بنگر و ببین چطور این سیاست‌ها با معیارهای او سنجیده می‌شوند.