هوش مصنوعی: تو با چه سرعتی به دنبالم آمدی که اسب تو خسته و ناتوان شده است، من اکنون در این دشت حضور دارم و در دام تو گرفتار شدم.

هوش مصنوعی: تو انسانی پسندیده‌ای و من چه کار می‌توانم بکنم که نتوانم به آن اندازه که تو می‌خواهی، به پسندت برسم. نگو که من در تلاش نیستم و شایستهٔ عشق و توجه تو نیستم.

هوش مصنوعی: اگر از من دلگیر و ناراحت هستی، من هم از خودم دور می‌شوم، در حالی که چشم‌هایم پر از اشک است و تو با لبخند زیبا و دلنشینت به من نگاه می‌کنی.

هوش مصنوعی: دل زاهدان را می‌توانی به راحتی به تسخیر درآوری، اگر در این کار جدی و هوشیار باشی؛ چرا که شکار غافلانه از تو، برای کمند تو مناسب نیست.

هوش مصنوعی: تو که از خانواده و مقام بلندی برخورداری، چرا از من گدا و فقیر سوال می‌کنی؟ من که دستم کوتاه است و تو همت و اراده بلندی داری.

هوش مصنوعی: ای دل، تو اکنون در بازی‌های بیهوده غرق شده‌ای، مانند کودکان که با ناز و نوازش، نعمت‌ها را می‌گیرند و با خشمی کودکانه، از تو می‌گیرند.

هوش مصنوعی: تو چه خوشحال و شاداب هستی و چه بی‌هنر و ناتوانی که ما هر چیزی را به فروش می‌گذاریم، اما هیچ‌کس تو را نمی‌خرد.