هوش مصنوعی: صبح شده است، برخیز و پرده‌ی خیمه را کنار بزن تا از ابتدا بیرون برویم و این خواب پراکنده را ترک کنیم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، آن معشوق زیبا را بنگر که در کنار ماست، و شمع را که در این محفل روشن است، نادیده بگیر. تو دانای بزرگی هستی و می‌توانی به روشنی درخشش او را مشاهده کنی و ببیند چطور نور ماه را نیز به زیبایی غارت کرده است.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی به اهمیت عشق و احساسات در زندگی اشاره دارد. با اشاره به این که باید عشق را با شور و شعف تازه کنیم و از دغدغه‌ها و اندوه‌های عقلانی فاصله بگیریم. در حقیقت، پیام این است که برای رسیدن به شادی واقعی، باید عشق و جذبه را در زندگی تقویت کنیم و به جای فکر کردن به مسائل سنگین، باید به زیبایی‌ها و لذت‌ها توجه کنیم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی خوشی و شادابی داشته باشی، باید در زمستان نیز به فکر آن باشی و از نادانی دوری کنی، چرا که آدم آگاه هیچ وقت دلش غم نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: عقل در این جهان که به دنبال یادگیری و دانش است، نتوانسته چیزی از خود نشان دهد و هیچ‌گاه هم نخواهد توانست. عشق، که انرژی‌زاست و همه چیز را می‌سوزاند، فقط به حقایق الهی می‌رسد.

هوش مصنوعی: چشم ناپاک باید شسته شود تا پاک و همراه با اشک، احساسات را جاری کند. پرده آسمان هم باید با سوز دل و آه، شعله‌ور شود.

هوش مصنوعی: تو به خاطر حجاب و پنهان شدن، از دیدن زیبایی‌ها و امکاناتی که در اطرافت هست، محروم شده‌ای. اگر از این حجاب و محدودیت خود بیرون بیایی و قدری تلاش کنی، می‌توانی زیبایی‌های زندگی را ببینی و از آن‌ها بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: به دوستان آگاه بگویید که وضعیت برای عاشق به خطر افتاده است؛ هم او که ملامت می‌شود و هم کسی که برای او خیر و سلامتی می‌خواهد.

هوش مصنوعی: برای زیبایی و دلنشینی زلف بلند او، حاضر هستم عمر خود را به خطر اندازم. امیدوارم که این فرصت را پیدا کنم تا رابطهٔ کوتاه‌مدت خود را با او عمیق‌تر کنم.