هوش مصنوعی: باد بهاری شاید از سمت محبوب می‌وزد و نسیم آن بر تن غمگین‌ها جان می‌بخشد.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی با شتاب و شوق به سمت باغ می‌آید تا جلوه و زیبایی گل‌ها را برای سلطان به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: سبزه با شتاب خبر زیبایی گل را به بلبل در باغ می‌رساند، مانند یک پیام‌آور که از شبنم خوشبو به سراغش می‌آید.

هوش مصنوعی: چمن به خاطر زیبایی و شکوفایی گل‌ها، به گردون (آسمان) حسادت می‌ورزد. در این میان، از چرخ پیر (زمان) هزاران انتقاد و شکایت از کودکان باغ به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: به خاطر بادی که لاله‌های قرمز و آتشین را بر روی زمین پراکنده کرده، آب جو به زمین بدخشان می‌نهد و به نوعی به آنجا توهین می‌کند.

هوش مصنوعی: باغی که از گل‌های وجودم تشکیل شده، به خاطر معانی ارزشمندی که دارد، پر از زیبایی است. نظم و ترتیب من از قافیه‌های مناسب و الهام‌بخش به وجود آمده و به همین دلیل است که این زیبایی‌ها را می‌آفرینم.

هوش مصنوعی: در باغی پر از زیبایی، به خاطر عشق، وضعیتی آشفته و نا منظم به وجود آمده است. گلی که در آنجا است، به شدت تحت تأثیر احساسات قرار گرفته و در حالی که گل‌ها را می‌چرخاند، سنبل‌ها نیز در حال بی‌قراری و پریشانی هستند.

هوش مصنوعی: عشق را به‌دست بگیر، چرا که در قلمرو وجود، قدرت آن به همه موجودات، چه گیاه و چه حیوان، می‌رسد.

هوش مصنوعی: سروها حالا مانند من در گل و لای مانده‌اند. ای کاش کسی بگوید که در چمن، آن سرو بلند قد اکنون در حال گذر است.

هوش مصنوعی: چشم نرگس از انتظار آمدن معشوق، به رنگ سفید درآمده است، گویی که او از ورود معشوق خبر دارد. انگار که با چشمان دلربا و جذابش، به زودی می‌آید.

هوش مصنوعی: یک گل به بلبل دلربا نزدیک شد و هم‌اکنون آن معشوق با چهره‌ای زیباتر از گل در باغستان حاضر می‌شود.

هوش مصنوعی: بس کن ای بلبل، دیگر نگران نباش که اکنون گل چهره‌اش را پوشانده است. ای دل، فریاد بزن که دوباره آن بلا که جان را رنج می‌دهد، نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: او نگران این است که به دردهایم افزوده شود، اما من به خاطر این که درمانی خواهد رسید، خودم را دلشاد کرده‌ام.

هوش مصنوعی: او وارد گلستان شد و زیبایی چهره‌اش را دیدم که مثل یک گلستان دیگر پر از نسرین و ریحان است.

هوش مصنوعی: به گل و بلبل بگو که در این گلستان چه زیبایی‌هایی وجود دارد و چگونه محبوب، به درد دل کسانی که رنج می‌کشند، توجه می‌کند.

هوش مصنوعی: گفت: هیچ راهی برای درمان درد وجود ندارد، زیرا همیشه عاشق به هدف خود از معشوق نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: زخم‌هایی که از جانب محبوب به وجود آمده، با یک زخم دیگر آرام می‌گیرد، اما درد ناشی از عشق همچنان بیشتر می‌شود. وقتی درمانی برای این درد پیدا شود، مسئله تغییر می‌کند.

هوش مصنوعی: گفتم حالا که روز نوروز و نشستن پادشاه است، اگر سد سال بگذرد، کی دوباره چنین روزی پیش خواهد آمد؟

هوش مصنوعی: امروز روز نوروز است، گرچه هر روزی در این جهان کهنه تازگی‌هایی از سرنوشت خوش به ما می‌رسد.

هوش مصنوعی: صبح عید فرا رسیده و هر کسی از خوشی‌ها و هدایا برخوردار است، اما تنها من هستم که هیچ بهره‌ای از این نعمت‌ها نمی‌برم و تمام سهم من از تو، حسرت و ناکامی است.

هوش مصنوعی: افتخار پادشاهان، فتحعلی‌شاه است، زیرا آستانه او به بلندای کیوان می‌رسد.

هوش مصنوعی: از نظر نسب و خانواده، هر کس که بخواهد خود را برتر از دیگران نشان دهد، بسیار فراتر می‌رود. اما در مورد داشتن مقام و مرتبه، اگر بخواهی تعداد پادشاهان را بشماری، به همان اندازه که حساب کنی، به پادشاهی خواهی رسید.

هوش مصنوعی: سروت و نعمتت را تا جایی که می‌توانی به کار بگیر، و در عوض از دنیا آنقدر بهره ببر که بتوانی دستوراتی که به تو داده می‌شود، اجرا کنی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که وجود او بر اساس ترکیب چهار طبع استوار شد، بر هفت آسمان از چهار عنصر برتری و افتخار می‌رسد.

هوش مصنوعی: در زمانه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، بر خلاف وعده‌های گذشته، امروز دانایان به جای آن که مورد احترام قرار گیرند، حقشان به نادانان داده می‌شود.

هوش مصنوعی: در روزی که صدای نای و شور و هیاهوی آن به گوش می‌رسد، دلایل محکم درستی قیامت و بازگشت انسان‌ها به زندگی دوباره را به کسانی که انکار می‌کنند ثابت می‌کند.

هوش مصنوعی: غبار توسنان و درخشش تیغ و نیزه باعث می‌شود که روز و شب به یکدیگر شبیه شوند و در نهایت تفاوتی بین آن‌ها باقی نماند.

هوش مصنوعی: نادرستی به پیش حکیم نیامد، زیرا او به حدی بر فراز همه چیز می‌نویسد که به سادگی به میدان رهایی می‌رسد.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به اینکه حرکت و جنبش در زندگی به دو سر و انتها وابسته است و از هر دو طرف تأثیر می‌پذیرد. در واقع، وقتی حرکت به خوبی انجام می‌شود، احساس می‌کنیم که به مقصدی می‌رسیم و به چرخش زندگی و زمان پی می‌بریم.

هوش مصنوعی: تیر با سرعتی به سمت هدف پرتاب شد که انگار عاشقی در حال رسیدن به معشوقه‌اش است و از دوری و جدایی رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر محبوب مانند شمشیر بیاید، چرا مانند ابر گریه کند؟ و اگر کسی عاشق باشد، چرا مانند برق با خنده سر برسد؟

هوش مصنوعی: بدبختان را نمی‌توان با پوششی از عدم و نیستی پنهان کرد، هرچند خودشان با ظاهری زیبا و بدون پوشش ظاهر شوند.

هوش مصنوعی: وقتی که دیو به شکل باد بر سمند سوار می‌شود، هدهد به سلیمان خبر می‌دهد که او در راه است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که آسمان و زمین به هم پیوند خورده‌اند و حیات آنها به شکلی در حال تحول و حرکت است. به طور ناگهانی، جریانی از زمین به آسمان می‌رسد که نشان‌دهنده یک تغییر یا فعالیت غیرمنتظره است.

هوش مصنوعی: اگر او را یک بار از مرزهای ناتوانی به سمت ضرورت بکشاند، به آسانی به مقصد خواهد رسید.

هوش مصنوعی: نبرد او را ستارگان مشاهده کردند و گفتند که باید از خشم او احتیاط کرد، زیرا اکنون خطر به دنیای پدیده‌ها نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: مشتری ترسیده به سمت کیوان می‌دود و در حال فرار، ماه را با زهره می‌بیند و از راهی که پیش رو دارد، نگران و هراسان به سمت آن‌ها می‌رسد.

هوش مصنوعی: کیوان از ترک جفاجو می‌پرسد که چرا زهره در مسیر می‌افتد و ناتوان شده است. زهره پاسخ می‌دهد که به دلیل سستی و ضعفش، نتوانسته است به مقصد برسد و مدام در حال افتادن و بلند شدن است.

هوش مصنوعی: گفت با ماه، آیا می‌دانی چرا ماه همیشه در آسمان می‌ماند؟ پاسخ داد که این به خاطر ارتباط و نسبت خاصی است که با پادشاه دارد.

هوش مصنوعی: مشتری گفت: واقعاً تیر کمان، برای کسی باقی مانده است که به سبب خدماتش، نامش در بین دفترداران دیوان جا می‌افتد.

هوش مصنوعی: به خاطر اهمیت و جایگاه ویژه‌ای که او دارد، نمی‌توانم هم از او تعریف کنم و هم او را نادیده بگیرم. زیرا در وجودش حقیقتی وجود دارد که فراتر از آنچه ممکن است، درک می‌شود.