نشاط اصفهانی » دیوان اشعار » غزلیات بازمانده » این همان دشت و من خسته همان نخجیرم

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این همان دشت و من خسته همان نخجیرم</p></div>
<div class="m2"><p>که فکندی و گذشتی چو زدی با تیرم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بی‌تو ای دوست به من جای ملامت نبود</p></div>
<div class="m2"><p>که فزونست ز اندازه همی تقصیرم</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>پای تدبیر من از کعبه و از دیر برید</p></div>
<div class="m2"><p>تا کجا باز دگر سیر دهد تدبیرم</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>دور از کوی تو، بی‌سلسلهٔ موی تو، من</p></div>
<div class="m2"><p>کودک جمعه و دیوانهٔ بی‌زنجیرم</p></div></div>

این همان دشت و من خسته همان نخجیرم
که فکندی و گذشتی چو زدی با تیرم
بی تو ای دوست به من جای ملامت نبود
که فزونست ز اندازه همی تقصیرم
پای تدبیر من از کعبه و از دیر برید
تا کجا باز دگر سیر دهد تدبیرم
دور از کوی تو بی سلسله موی تو من
کودک جمعه و دیوانه بی زنجیرم

دست خدا

این همان دشت و من خسته همان نخجیرم

که فکندی و گذشتی چو زدی با تیرم

بی‌تو ای دوست به من جای ملامت نبود

که فزونست ز اندازه همی تقصیرم

پای تدبیر من از کعبه و از دیر برید

تا کجا باز دگر سیر دهد تدبیرم

دور از کوی تو، بی‌سلسلهٔ موی تو، من

کودک جمعه و دیوانهٔ بی‌زنجیرم

این همان دشت و من خسته همان نخجیرم

اطلاعات