هوش مصنوعی: این دشت همان دشت است و من هم که خسته‌ام همان شکار هستم که تو به او تیر انداختی و بی‌خبر از کنار او گذشتی.

هوش مصنوعی: بدون تو، ای دوست، من هیچ ملامتی ندارم، زیرا تقصیر من از حد فراتر رفته است.

هوش مصنوعی: تدبیر و نقشه‌کشی من از مکان‌های مقدس و قدیمی فاصله گرفته است. حالا نمی‌دانم که این تدبیر به کجا مرا خواهد برد و چه مسیری را انتخاب خواهد کرد.

هوش مصنوعی: دور از محل زندگی‌ات و بی‌ارتباط با تو هستم، من همچون کودکی در روز جمعه و دیوانه‌ای هستم که هیچ زنجیری او را محدود نمی‌کند.