نشاط اصفهانی » دیوان اشعار » دوبیتی‌ها » شمارهٔ ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نباشد از ره کین گر نمی‌دهد دادم</p></div>
<div class="m2"><p>خوش است خاطر او با فغان و فریادم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به مهر غیر یقین کرده‌ای و دلشادم</p></div>
<div class="m2"><p>که من ز چشم تو از این گناه افتادم</p></div></div>

نباشد از ره کین گر نمی دهد دادم
خوش است خاطر او با فغان و فریادم
به مهر غیر یقین کرده ای و دلشادم
که من ز چشم تو از این گناه افتادم

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به احساس درد و دل شکستگی خود اشاره می‌کند، و از اینکه برای جلب توجه کسی که دوستش دارد، فریاد می‌زند، سخن می‌گوید. او به این نکته اشاره دارد که با وجود همه فریادها و رنج‌ها، دل محبوبش خوش است، زیرا او به محبت دیگران دل بسته است. شاعر خود را مسئول این وضعیت می‌داند و از اینکه به خاطر نگاه محبوب به این حالت دچار شده، ابراز ناراحتی می‌کند.

شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۱

هوش مصنوعی: اگر از دشمنی و کینه انتقامی نداشته باشد و در برابر من دادخواهی نکند، برای من هم ایرادی ندارد؛ چرا که در دل او با ناله و فریاد خوشحالم.

نباشد از ره کین گر نمی‌دهد دادم

خوش است خاطر او با فغان و فریادم

هوش مصنوعی: تو به محبت دیگران دل بسته‌ای و من خوشحالم که به خاطر نگاه تو از این گناه رهایی یافتم.

به مهر غیر یقین کرده‌ای و دلشادم

که من ز چشم تو از این گناه افتادم

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده