نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای بلبل بی قرار غوغا بردار</p></div>
<div class="m2"><p>بخروش و گره از دل شیدا بردار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خوبی بهار شد به افسوس بنال</p></div>
<div class="m2"><p>گل می رود از قفاش آوا بردار</p></div></div>

شمارهٔ ۸۲

ای بلبل بی قرار غوغا بردار
بخروش و گره از دل شیدا بردار
خوبی بهار شد به افسوس بنال
گل می رود از قفاش آوا بردار

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از بلبل بی‌قرار می‌خواهد که با سر و صدا و شوق خود، غم و درد دل عاشق را برطرف کند. بهار زیبایی‌ها را به همراه دارد و شاعر با حسرت از رفتن گل‌ها صحبت می‌کند و تقاضا دارد که آوای دلنشینشان را بگیرد.

شمارهٔ ۸۰

شمارهٔ ۸۱

هوش مصنوعی: ای بلبل نگران و آشفته، صدای سر و صدا را بالا ببر و غم و ناراحتی را از دل عاشق بزدای.

ای بلبل بی قرار غوغا بردار

بخروش و گره از دل شیدا بردار

هوش مصنوعی: بهار خوب و زیبا به پایان می‌رسد و با این افسوس، گل در حال رفتن است. از قفس خود آوا و نغمه‌ای برآورید.

خوبی بهار شد به افسوس بنال

گل می رود از قفاش آوا بردار

شمارهٔ ۸۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده