نظیری نیشابوری » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یادم به کنایت جگرسوز کند</p></div>
<div class="m2"><p>گرمم به حدیث غیرت افروز کند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از گوشه چشم اندک اندک بیند</p></div>
<div class="m2"><p>ترسد که عنایتم بدآموز کند</p></div></div>

شمارهٔ ۵۵

یادم به کنایت جگرسوز کند
گرمم به حدیث غیرت افروز کند
از گوشه چشم اندک اندک بیند
ترسد که عنایتم بدآموز کند

هوش مصنوعی: این ابیات به احساسات عاشقانه و غم‌انگیز شاعر اشاره دارند. او از یک طرف به یاد کلمات طرف مقابل اشاره می‌کند که دلش را می‌سوزاند و از طرف دیگر به آثار غیرت و احساساتش می‌پردازد. شاعر به دقت به نگاه طرف مقابل توجه می‌کند و نگران است که محبت و توجه او ممکن است باعث ایجاد بدآموزی یا سوءتفاهم شود. این احساسات درونی و نگرانی‌ها نشان‌دهنده عشق عمیق و پیچیدگی‌های رابطه عاشقانه است.

شمارهٔ ۵۳

شمارهٔ ۵۴

هوش مصنوعی: یاد تو دلم را به شدت می‌آزارد و بی‌تاب می‌کند، اما صحبت درباره غیرت و مردانگی مرا گرم و سرزنده می‌سازد.

یادم به کنایت جگرسوز کند

گرمم به حدیث غیرت افروز کند

هوش مصنوعی: او به آرامی از لابه‌لای نگاهش می‌بیند و نگران است که توجه خاص من، او را دچار وسوسه یا اشتباه کند.

از گوشه چشم اندک اندک بیند

ترسد که عنایتم بدآموز کند

شمارهٔ ۵۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده