هوش مصنوعی: برای اینکه حرفی از ضعف و ناتوانی کسی را بیان کنم، فصلی از آن را کنار گذاشتم و چون قیمت اجناس در فروشگاه پایین بود، آن را به فروش گذاشتم.

هوش مصنوعی: حس گفتمان و علم کلام از دستم خارج شده بود و هر مشکلی که از دل حل می‌کردم، آن را بر زبان می‌آوردم.

هوش مصنوعی: به امید آنکه این بخت ناآرام هر چه زودتر به مکان مشخصی برسد، من هر جا که راه باشد، کنترل و اختیار خود را از دست داده‌ام.

هوش مصنوعی: راهنما کسی بود که کالاها را می‌فروخت و در بین راه، مشتریان را فریب می‌داد. من در میانه مسیر بار کاروان را گذاشتم.

هوش مصنوعی: نوعی جاذبه و کشش در کارم ایجاد کرده‌ام که نمی‌دانم چه زمانی محبوبم را از جیبم و زندگی‌ام کنار گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: شما با بینش واضح و خالص خود می‌توانید به راحتی حقیقت را درک کنید؛ در غیر این صورت، من با تمام نیرو و قدرت خود می‌توانم نشانه‌هایی از شجاعت و دلیری‌ام را به نمایش بگذارم.

هوش مصنوعی: من طعم تلخ و苦ناک میوه‌ی حنظل را با عادت گرفتن به آن، به گونه‌ای در گوشه‌ی ذائقه‌ام جا دادم که دیگر شیرینی را از این تلخی حس نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: به شمع گفتم چرا مرکز توجه هر جمعی هستی؟ او پاسخ داد: زیرا با نگریستن از بالا، نور خود را بر درگاه می‌افکنم.

هوش مصنوعی: در سایه‌ی اشک و ناتوانی‌ام، من که نظیری هستم، تصمیم گرفته‌ام که به دشمنم مقابله کنم و به جای ترس، به او حمله کنم.