هوش مصنوعی: موسیقی‌دان نغمه‌ای را در گوشم نواخت که باعث شد از شدت غم بگریم. سپس ساقی جامی پر از شراب به دستم داد که آن را سرشار از غم و اندوه کردم.

هوش مصنوعی: هر کس که به اندکی با من همراه شد، مانند من بی‌خانمان شد. هر کسی را که یک لحظه در کنار خود نشاندتم، او را نیز دیوانه‌ی خود کردم.

هوش مصنوعی: شور و اشتیاق من در هر لحظه بیشتر و بیشتر می‌شود، اما آن پری هرگز نتوانسته است مرا رام کند، حتی با تمام جادوی خود.

هوش مصنوعی: بازگرد که من از شرم گناهانم به شدت مضطرب و نگران شده‌ام؛ آن کوهی که در راه داشتم، به خاطر اشک‌هایم به مانند خاکستر شده است.

هوش مصنوعی: در دل شب، با گریه و ناله، دنیا را به هم ریختم. اگر سرنوشت بدی داشت، ستاره‌ام را تغییر دادم.

هوش مصنوعی: من جانم را فدای آن مژه‌ها می‌کنم که به خاطر آن، از حقایق دور می‌شوم. با اینکه درد و زخم‌های زیادی را متحمل شده‌ام، اما قلبم را به او بدهکار کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دهقان با مهارت و دقت، سروهای چمن را به زیبایی و ناز آراسته است، ولی در نگاه او، نقصی در طبیعت موزون به چشم می‌خورد که آن را اصلاح کرده است.

هوش مصنوعی: از دل من زخم و نشانه‌ای از دوری تو باقی مانده بود. هر لحظه با عشق بیشتری بر آن زخم افزوده می‌شد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه خیلی غم و تلخی را در وجود خودم احساس کردم و در غیاب محبوبم به دلی پر از درد نگاه کردم، احساس کرد که باید این غم را در قالبی به تصویر بکشم و به نوعی از خودم تشکر کردم.