هوش مصنوعی: ما در دل خود از زیبایی‌های باغ و بهار شادمانیم، اما از ما نپرس. در این دنیا، عشق و محبت را از سرزمین خود به دنیا آورده‌ایم، اما باز هم از ما سوال نکن.

هوش مصنوعی: دیروز در یک مهمانی تا صبح با او مشغول نوشیدن بودیم. نگاهمان به نرگس زیبای او افتاده و حالا دیگر نیازی به پرسش در مورد حال و هوای خودمان نیست.

هوش مصنوعی: هر ناله و شکایتی که از جدایی وجود دارد، در دل و تنها گفته شده و به خاطر نامردی و بی‌رحمی سرنوشت، از ما نپرسید.

هوش مصنوعی: زمانی که ما در آن هستیم، بازتاب چهره محبوب‌مان است. زیبایی او را ببین و از حال و روز ما سوال نکن.

هوش مصنوعی: ما با چشمانی پر از اشک وارد می‌شویم و با دل‌هایی پر از حسرت می‌رویم. بهتر است که هیچ‌کس در مورد شروع و پایان زندگی‌امان از ما نپرسد.

هوش مصنوعی: ما در امتحانات گوناگون بارها با چالش‌ها و سختی‌ها روبه‌رو شده‌ایم. عشق ما ارزش و اصالت خود را دارد، پس از ما در مورد کیفیت و ارزش خود سؤال نکن.

هوش مصنوعی: ما افراد ضعیف، به سمت مقصدی بزرگ و آرزوهای دوردست حرکت کرده‌ایم. از میان هزار نفر، تنها یک نفر توانسته به مقصد برسد، پس در مورد تعداد ما سوال نکن.

هوش مصنوعی: نعمت و رحمت خداوند بی دلیل و بی‌سبب به بسیاری از ما عطا شده است، بنابراین در مورد چرایی آمرزش و بخشایش او سوال نکنید.

هوش مصنوعی: قصه ما هیچ وقت به پایان نمی‌رسد، زیرا عشق ما مانند دریای بی‌پایانی است. پس از ما نپرسید.