گنجور

شمارهٔ ۳۰

ای برازنده به بالای تو تشریف خدائی
به چه نامیت بخوانم نه خدائی نه جدائی
توئی آن جوهر لاهوت که از قدس تجرد
بی‌همه جائی و با این همه اندر همه جائی

اطلاعات

وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن (رمل مثمن مخبون)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: سید محمدرضا شهیم

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ای برازنده به بالای تو تشریف خدائی
به چه نامیت بخوانم نه خدائی نه جدائی
هوش مصنوعی: ای کسی که مقام و مرتبه‌ات بالاست و شایسته مظهر خدایی، من چگونه تو را خطاب کنم؟ نه می‌توانم تو را خدا بنامم و نه می‌توانم تو را از خود جدا بگذارم.
توئی آن جوهر لاهوت که از قدس تجرد
بی‌همه جائی و با این همه اندر همه جائی
هوش مصنوعی: تو آن ذات الهی هستی که در عین بی‌نهایت پاکی و جدایی، در همه جا حضور داری و در عین حال نامشخص و غیرقابل دسترسی هستی.