نیر تبریزی » رباعیات » شمارهٔ  ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>رخسار بدست زلف جادو دادی</p></div>
<div class="m2"><p>بنگر سپهی را چه قدر رو دادی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از سادگی خویشتن ایساده نگار</p></div>
<div class="m2"><p>گنجی بکف دزدک هندو دادی</p></div></div>

رخسار بدست زلف جادو دادی
بنگر سپهی را چه قدر رو دادی
از سادگی خویشتن ایساده نگار
گنجی بکف دزدک هندو دادی

هوش مصنوعی: این بیت‌ها به زیبایی و جاذبه یکی از معشوقه‌ها اشاره دارد که با زلف‌هایش دل‌ها را می‌برد. شاعر از سادگی و دل‌باختگی معشوق صحبت می‌کند و به او می‌گوید که با احساساتش چقدر به سپاه عشق و شوق آسیب زده و آن را به راحتی به دست داده است. در واقع، معشوق با زلف جادویی و زیبایی‌اش گنجی را که در دل داشت، به دزد هندی تقدیم کرده است.

شمارهٔ  ۹

شمارهٔ  ۱۰

هوش مصنوعی: ای صورت زیبا، با زلف جادویی‌ات دلربایی کردی؛ ببین که چه تعداد از دل‌باختگان به خاطر تو شجاعت و جسارت پیدا کرده‌اند.

رخسار بدست زلف جادو دادی

بنگر سپهی را چه قدر رو دادی

هوش مصنوعی: از سادگی و بی‌خبری خود، زیبای دل‌انگیز را به دزد هندی سپردی که گنجی در دستانش دارد.

از سادگی خویشتن ایساده نگار

گنجی بکف دزدک هندو دادی

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده