نیر تبریزی » رباعیات » شمارهٔ  ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>قلیان نه اگر آتش عشقش بسر است</p></div>
<div class="m2"><p>دائم ز چه با دود دل و چشم تر است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رسم است که شکرّ از نی آید بیرون</p></div>
<div class="m2"><p>قلیان بلب لعل تو نی در شکر است</p></div></div>

شمارهٔ  ۲

قلیان نه اگر آتش عشقش بسر است
دایم ز چه با دود دل و چشم تر است
رسم است که شکر از نی آید بیرون
قلیان بلب لعل تو نی در شکر است

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف احساسات و عشق پرداخته است. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که اگر قلیان (نماد عشق) همیشه با آتش عشق روشن باشد، چرا دل و چشمش همیشه تر و غمگینند. او هم‌چنین به این موضوع اشاره می‌کند که شکر از نی به دست می‌آید و قلیانی که توی آن لب لعل محبوبش است، در واقع در شکر نهفته است. در کل، این اشعار به ارتباط عمیق عشق و احساسات انسانی می‌پردازد.

شمارهٔ  ۱

هوش مصنوعی: هرچند که قلیان برایش آتش عشق روشن کرده، اما دل و چشمانش به طور مداوم غمگین و پر از اشک هستند.

قلیان نه اگر آتش عشقش بسر است

دائم ز چه با دود دل و چشم تر است

هوش مصنوعی: سنت این است که شیرینی و خوشی از نی (نی‌زار) به وجود می‌آید، همان‌طور که در قلیان، بوی خوش و دلنشین بلبلی می‌آید و رنگ لعل تو در شکر وجود دارد.

رسم است که شکرّ از نی آید بیرون

قلیان بلب لعل تو نی در شکر است

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده