هوش مصنوعی: ای محبوب، نه به طرف مسجد مایل هستیم و نه به سوی کلیسا، زیرا بازی عشق چنین غمی در دل‌های ما به وجود آورده که تمامی جوانب زندگی‌مان به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: ای عشق، قربانت شوم، تا این حد با زیبایی‌هایت دل مرا مبر که حتی در دفتر دیوانگی‌ام هم نتوانم از ماجرای خودم بنویسم.

هوش مصنوعی: من هنوز با دو هزار سنگ بچه‌ها زنده‌ام، زیرا از شادی پیر دیوانه، گرز تو مرا کشت.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی تو، ای خوب‌ترین، به من توجه نکن، زیرا تصویربرداران ناپاک، زیبایی ما را به شکل زشت نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: نیمه‌ای از گل بهاری را که در گلستانم می‌کاری، بگذار جای خار کنار کشت ما.

هوش مصنوعی: وقتی که به چشمان زیبا و دلربای تو نگاه می‌کنم، به دور از غفلت و بی‌توجهی، از احساسات و زیبایی‌های دلنشین آن بهره‌مند می‌شوم.

هوش مصنوعی: من به خاک غم می‌زنم، چونکه زندگی‌ام را سنگینی مشکلات فرا گرفته است؛ اما یک صدای پاک و لطیف، از دل غصه‌هایم، روح ما را شکل داده است.

هوش مصنوعی: اگر خداوند در روز قیامت تنها از تو قبول کند، تو را به جهنم می‌برد و ما را از بهشت بیرون می‌کند.