دل چُو فانوسِ خیال ، از اثرِ شعله ی شمع،

نعره ای بر زد و دیوار به یکبار افتاد

در میان بحث در این مسئله ، بسیار افتاد

بت ستائید ز دعویِّ انا الحق ، نیّر،

آن سیَه دل ، که گذارَش به سرِ دار افتاد

نفس ار دید که بر خیلِ شهان ، نعل زنند،

احتمالا دو بیت ماقبل بیت مقطع غرل ، متعلق به این غزل نمی باشند

 نیّر تبریزی » غزلیات » شمارهٔ ۴۴
                             
آن نه مست است که مِی خُورد و به بازار افتاد،
مست آن بود ، که در خانهء خمّار افتاد

دل چُو فانوسِ خیال ، از اثرِ شعلهء شمع،
بس که بر دُورِ تو گردید ، ز رفتار افتاد

شاهدِ حسنِ تو ، در پرده نهان بود هنوز،
که حریفانِ تو را ، پرده ز اسرار افتاد

گر نه آئینه ، هوایِ تو پری در سَر داشت،
همچُو دیوانه ، چرا عور به بازار افتاد

دلِ سُودا زده ، تا سلسلهء زلفِ تو دید،
نعره ای بر زد و دیوار به یکبار افتاد

موشکافی ز میانِ تو ، به تحقیق نرفت،
در میان ، بحث در این مسئله بسیار افتاد

پرده پوشی چه کنم ، خُود ز پریشانیِ کار،
همه دانند ، که با زلفِ تو ام کار افتاد

طبعِ "نیّر" ، هوسِ نکته سرائی ها داشت،
دید گوشِ شنوا نیست ، ز گفتار افتاد