نسیمی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۷۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دلبر چو به تیغ دست می یازد بین</p></div>
<div class="m2"><p>برخیز و بیا و بر سر پای نشین</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وانگاه به لطف گو که نوشم بادا</p></div>
<div class="m2"><p>از دست نگار شربت روز پسین</p></div></div>

شمارهٔ ۷۱

دلبر چو به تیغ دست می یازد بین
برخیز و بیا و بر سر پای نشین
وانگاه به لطف گو که نوشم بادا
از دست نگار شربت روز پسین

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از محبوب خود می‌خواهد که به او نزدیک شود و در کنار او بنشیند. او امیدوار است که از لطافت و محبت محبوبش، شربتی گوارا و خوشمزه را بنوشد و لحظاتی شیرین را تجربه کند.

شمارهٔ ۶۹

شمارهٔ ۷۰

هوش مصنوعی: وقتی معشوق با دستان خود به کار می‌پردازد، تو نیز بلند شو، بیا و با احترام در کنار او بنشین.

دلبر چو به تیغ دست می یازد بین

برخیز و بیا و بر سر پای نشین

هوش مصنوعی: سپس با مهربانی بگو که از دستان معشوق، نوشیدنی خوشم را در روز پایانی بخورم.

وانگاه به لطف گو که نوشم بادا

از دست نگار شربت روز پسین

شمارهٔ ۷۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده