هوش مصنوعی: من از غیر خود نابود شده‌ام و هیچ وجود دیگری وجود ندارد، زیرا نفی وجود من به معنی ثبات و بقای من است.

هوش مصنوعی: وجود دیگران به معنای وجود دوگانگی و شریک بودن است. پس چرا در خیال خود به دیگران فکر می‌کنی و به جز خودت توجه می‌کنی؟

هوش مصنوعی: این بیت به این موضوع می‌پردازد که چگونه می‌توان چیزی را که وجود ندارد، به بقای آن استدلال کرد. در واقع، وجود در حقیقت اصلی ندارد و اگر چیزی واقعاً وجود ندارد، چطور می‌توان از آن انتظار ادامه و بقای آن را داشت؟

هوش مصنوعی: او امنیت است و ایمان و پادشاهی حقیقی. به ملاقات خود بیا و اگر در آرزوی دیدارش هستی، به او نگاهی بینداز.

هوش مصنوعی: دیدن روی تو نوری است که سایه‌اش به دامن خداوند آویزان شده و من با امید به آن از تو بهره‌ور می‌شوم.

هوش مصنوعی: وقتی که نام و مفهوم آن به حقیقت نزدیک است، به حقیقت نگاه کن و ببین که تو چگونه تجلی حقیقی خداوند هستی.

هوش مصنوعی: اگر از عشق بیمار شوم، برایم مهم نیست، زیرا در آنچه می‌خواهم و مقصد و آرزوی من نهفته است.

هوش مصنوعی: من به یاد تو ای عشق ابدی، جانم به شدت در حال سوختن است. چه نوری در این آتش و آبی وجود دارد، چه جوی و حال و هوایی!

هوش مصنوعی: من نوشیدم نوشیدنی که زندگی جاویدان به من بخشید، و آن نوشیدنی اکنون با دمای وجود من آمیخته شده است.

هوش مصنوعی: عشق تو برای ما حتی از جان نیز شیرین‌تر است. نمی‌دانم که این عشق چه نوع مصیبت، درد، یا فتنه‌ای است.

هوش مصنوعی: نسیم زلف زیبا و دلربا مانند نسیمی است که جان‌ها به خاطر آن متقاضی عشق و محبت می‌شوند. این نسیم آنقدر جذابیت دارد که دل‌ها برای آن درخواست و خواهش می‌کنند.