هوش مصنوعی: تا کی باید با درد و رنجی که به جان دارم بسوزم، مثل شمعی که در حال ذوب شدن است؟ می‌ترسم که از دل من آتش عشق و احساس شعله‌ور شود و جانم را بسوزاند.

هوش مصنوعی: من بی‌وقفه از فراق یار می‌سوزم، ای نسیم! بی‌نصیبم کن تا با بوی زلف محبوب، جانم را مانند شمعی به آتش بکشم.

هوش مصنوعی: ای دل، امشب با passion ای عشق، زودتر از همیشه به چنان حالتی درآ که می‌خواهم این پیراهن جانم را مانند شمع بسوزانم.

هوش مصنوعی: از لب شیرین محبوبم دور افتاده‌ام و به همین خاطر، اشک‌های گرانبهایم مانند تارهای دامنم به زمین ریخته، درست مثل شمعی که آب می‌شود.

هوش مصنوعی: نتیجه‌ی نماز شب و ذکر گفتن این است که من هر شب تا صبح مانند شمع در محفل رندان نورافشانی می‌کنم.

هوش مصنوعی: کسی که در زیر نور آفتاب می‌درخشد، به من نوری می‌بخشد؛ اگر شبی از چهره‌ام چون شمع نور بگیرد، مانند روشنایی‌ای که از ایوان ساطع می‌شود.

هوش مصنوعی: عمر من به سر رسید و جانم در آستانه‌ی خروج است. آتش دل من چقدر ادامه خواهد داشت، نمی‌دانم، مانند شمعی که در حال ذوب شدن است.

هوش مصنوعی: ای نسیم! با تو از رازهای دل خود سخن گفتم و می‌خواستم آن را پنهان نگه‌دارم، اما آتش این درد دل من مانند شعله‌ی شمع، هم در آشکار و هم در پنهان، نمایان شد.