هوش مصنوعی: مدتی در آن مکان گذراند، سپس سپاه را به سمت دریا هدایت کرد.

هوش مصنوعی: یک جنگجوی معروف و بزرگ به سمت دریا رفت، او که از مردان خوب و با شخصیت است و به زره طلایی خود افتخار می‌کند.

هوش مصنوعی: او مانند باد بر سطح آب در حرکت بود، و همچون آتش که به سمت خاک می‌رود، دلش پر از شتاب و تلاطم بود.

هوش مصنوعی: شبی مردی به کوهی برخورد کرد که ارتفاع آن از ده میل بیشتر بود.

هوش مصنوعی: زمانی که شب تیره و تار به پایان می‌رسد و صبح سپید آغاز می‌شود، فرمانده به سمت آن کوه نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: یک فرد از میان جمعیت بالا رفت و ناگهان به سمت کوه نگاه کرد.

هوش مصنوعی: شخصی چیزی را مشاهده کرد که به اندازه‌ی خورشید درخشان و منحصر به فرد بود و هیچ چیز دیگری را نمی‌تواند با آن مقایسه کند.

هوش مصنوعی: او همچون آفتاب روشنگر، فرمان داد تا کشتی با سرعتی بیشتر حرکت کند.

هوش مصنوعی: ملاح پیر در آن مکان به راه خود ادامه داد و از او خواسته شد که از شخص محترم و توانا اطلاعاتی بگیرد.

هوش مصنوعی: در این شب تاریک، چه چیزی را ملاح به زبان آورد و رازهای خود را باز کرد؟

هوش مصنوعی: او پاسخ داد که این یک پرنده است و چنین چیزی در دنیا عجیب نیست.

هوش مصنوعی: او به قدری قوی و زورمند است که دراز و پهن بودنش دو میل هم نمی‌تواند از چنگال او فرار کند، هم چون شیر و فیل که از قدرت او بترسند.

هوش مصنوعی: زمانی که پرنده به پرواز در می‌آید، آسمان از دو بال او ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: چشم او مانند خورشید درخشان است، اما باید از اثرات بالای آسمان بترسد.

هوش مصنوعی: از ترس او، نه کسی می‌تواند از این دیار و دشت عبور کند و نه حتی پرنده‌ای یا آهوئی جرأت نزدیک شدن دارد.

هوش مصنوعی: نه انسان‌ها و نه هر جانوری، حتی بزرگ‌ترین و قوی‌ترین آن‌ها، نمی‌توانند بر من غلبه کنند.

هوش مصنوعی: نه پرنده‌ای است که تو را حفظ کند، نه دیوی یا پری‌ای که به تو کمک کند؛ بنابراین بی‌دلیل از او بگذر و وقتت را تلف نکن.

هوش مصنوعی: هر چه از اینجا خارج شود، بی‌شک به سمت بالا می‌رود، مانند کوه که در زمان طوفان به اوج می‌رسد.

هوش مصنوعی: از زمین به راحتی و به سرعت، مانند کاهی که با چنگال کوه‌نوردی برداشته می‌شود، او را به دست می‌آورد.

هوش مصنوعی: از پایین‌ دستی به سوی ابرهای تیره می‌رفت و در میان هوای آن ابرها، او را به درد و رنج دچار کرد.

هوش مصنوعی: فرمانده در آن شب در جایگاه حضور داشت، همان‌طور که خورشید کلاه روشنش را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: مرغ سنگین‌بال در آسمان پرواز کرد و به دلیل وسعت و تاریکی بال‌هایش، دنیا در سایه و سیاهی رفت.

هوش مصنوعی: از بالای کوه به طرف کشتی حرکت کرد تا آن را از روی دریا به مانند گرد و غبار برباید.

هوش مصنوعی: فرامرز، وقتی آن صحنه را مشاهده کرد، خشمگین شد و صدایی بلند از خود بیرون آورد.

هوش مصنوعی: شجاع کمان را به زه کشید، همانطور که پرنده‌ای از آسمان به زمین می‌آید.

هوش مصنوعی: سهمگینی سیاه که با زره به میدان آمده، کجا رفت آن کوهی که آرزویش را داشتی، ای مراقب!

هوش مصنوعی: او از بالای چرخ (چرخ زمان یا تقدیر) به پایین نگاه کرد و تیرش را به سمت گرهی که بسته بود شلیک کرد و تیرش به زه (کمان) برخورد کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که دنیا به هم ریخته و از نظم خارج شده باشد، چرخ روزگار به طرز ناچیزی خم می‌شود و از شدت تاثیراتش، حالتی غمگین به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که او با دستش به آرامی به شانه‌اش فشار آورد، مانند ماهی که از چنگال در امان باشد، از دستش رها شد.

هوش مصنوعی: تیر زدن به پرنده، دنیای پرواز را برایش محدود کرد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای از او عبور کرد و بدون رنج به پرواز درآمد، در حالی که از نبود تو ناراحت و غمگین بود.

هوش مصنوعی: از بالا به پایین افتاد و زیر لرزید، دریا و کوه به خاطر فریاد.

هوش مصنوعی: همچون کوه سیاه، سپاه از دیدار او دچار حیرت و شگفتی شده است.

هوش مصنوعی: جوان شجاع و قوی مانند یک جنگجو از کشتی بیرون آمد و در دستش شمشیری داشت که مانند فیل قدرتمند و سرشار از شهامت به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: تیغ به بال او زد و آنقدر سخت بود که مرغ معصوم از درد آسیب دید و آسیبش به حدی جدی بود که تمام وجودش تحت تأثیر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: از نوک و پرواز و چنگال او نیز می‌توان فهمید که او از کجا آمده و چیست، همانطور که ساختار و ویژگی‌های بدنش بیانگر اوست.

هوش مصنوعی: او چیزهای زیادی را جمع‌آوری کرد و با خود به گنجینه‌اش برد و وقتی همه‌ی آن‌ها را شمرد، به آن‌ها رسیدگی کرد.

هوش مصنوعی: او از استخوان‌ها یک تخت ساخت و آن را به سوی آسمان بلند کرد.

هوش مصنوعی: این تخت با پایه‌های بلوری ساخته شده است و بر آن تصاویری از شیر و اسب نقش بسته است.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به زیبایی و تناسبی است که در شکل و فرم یک مرغ و ماهی وجود دارد؛ به طوری که این دو موجود به نحوی متوازن و زیبا در کنار هم قرار گرفته‌اند و زیبایی‌شان در فضای میانی به نمایش درآمده است.

هوش مصنوعی: از بلندای آسمان، شکل گنبد آسمانی به تصویر کشیده شده است، که همانند ویژگی‌های ماه، زهره و خورشید است.

هوش مصنوعی: زمانی که کهکشان‌ها و سیاره‌های قدیمی چون بهرام، مریخ و کیوان ظاهر شوند، حتماً در دل این پدیده‌ها، چیزی پنهان است که قابل اجتناب نیست.

هوش مصنوعی: ای معشوق، تاج پادشاهی بر سر این دنیا را بر کمر کیخسرو، که مردی پاک‌دین است، ببندید.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حال و روز یک شاه خوب بخت می‌پردازد که همچنان در جشن و جنگ و در موقعیت‌های حکومتی خود باقی است. به نوعی به ثبات در قدرت و عظمت او اشاره دارد.

هوش مصنوعی: بر روی تخت او، پهلوانان بزرگی چون رستم، زال و سام، حضور دارند و نشان از قدرت و عظمت ایران دارند.

هوش مصنوعی: بدان صورت، آن کسی را که از پیش به او نظر داری، آنچنان زیبا و دلرباست که تو را به حیرت انداخته و در جذابیتش غرق کرده است.

هوش مصنوعی: همه چیز در اینجا نشان از کیفیت و زیبایی دارد؛ حتی چوب و میخ‌ها نیز از فلز باارزش و ناب ساخته شده‌اند و درهای زیبا کرده‌اند.

هوش مصنوعی: از یاقوت و فیروزه و نقره و طلا، مجموعاً دویست خروار بر دوش بار است.

هوش مصنوعی: از اسب‌ها و فیل‌ها و کوه‌ها، همان نیزه و شمشیر از هندی‌ها.

هوش مصنوعی: مردم هند بدون هیچ گونه خراج و مالیاتی به پیشگاه پادشاه معروف هدیه‌ای فرستادند.

هوش مصنوعی: وقتی به نزدیکی فرمانروا رسیدند، گویی گنجی ارزشمند و زیبا را پیدا کرده باشند.

هوش مصنوعی: بدان تخت با ارزش و باشکوه، شاه زمین شادی‌های بسیار به وجود آورد و همه جا را به ستایش واداشت.

هوش مصنوعی: او را به خاطر دلاوری‌هایش بسیار ستایش کردند و پندار می‌کنند که فرامرز، جوانمردی دیگر در این جمع است.

هوش مصنوعی: شهرنشین بزرگ، آن تخت را با زیبایی آراسته کرد، همانند گنجی از دیبا که به زیبایی سنگهای قیمتی می‌درخشد.

هوش مصنوعی: از هر نوع زربفت و لباس‌های فاخر و زیبا، شاهان و بزرگان بر افتخارات و مقام‌های خود افزودند، با عدل و دانایی و فرزانگی.

هوش مصنوعی: او با تدبیر و خرد هوشمندانه‌اش، چهار منظر را ظاهر کرد.

هوش مصنوعی: وقتی در کنار او نشستی، در روزهای دی، تیر، مهر و بهار، به یاد آن پادشاه بزرگ می‌افتی.

هوش مصنوعی: در روزهای ماه دی، زیبایی‌ها و جلوه‌های دلنشینی مانند بهار به چشم می‌آید و رنگ‌های تازه و زیبایی‌ها همه جا را پر کرده‌اند.

هوش مصنوعی: بدی‌های ماه و خورشید هیچ‌گاه به خوشی‌های مانند بهشت نمی‌رسد، زیرا در فصل بهار لاله‌ها در آنجا کاشته می‌شوند.

هوش مصنوعی: بهار خود از شادی و سرسبزی به قدری دل‌انگیز است که مانند آن، حسادت به بهشت را در دل به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: آن پادشاه نیکوکار با همان حرکت ستارگان، این جهان را به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: هر کاری که شاه اراده کند، چه به نیکویی و چه به بدی، از او برمی‌آید و تأثیرش را می‌گذارد.

هوش مصنوعی: شاه با انسانیت و نیکوکار، آن تخت را با نام خود شکوه و عظمت بخشید.

هوش مصنوعی: شاهان دلیر که بر تخت طلا نشسته‌اند، در زمین ایران به دنبال یکدیگر هستند.

هوش مصنوعی: آنها بر تخت زیبای شاهانه نشسته‌اند و به شکوه و عظمت پادشاهی می‌نگرند.

هوش مصنوعی: هر کس به اندازه ظرفیت و قابلیت خود می‌تواند خوبی‌ها را افزایش دهد.