هوش مصنوعی: ای حلقه‌ گردان در این دایره‌ گرد، مانند سرو بلند قدی مرا به شکل چنبر درآوردی.

هوش مصنوعی: از مو و چهره‌ام، هم تاریکی و هم روشنی بیرون آمده است، تا جایی که شب تار را پشت سر گذاشته و روز روشن را تجربه کنم.

هوش مصنوعی: هر قول و وعده‌ای که این دنیا داده و به ما گفته، در نهایت خلاف آن به وقوع پیوسته و آن وعده فریبنده بوده است.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این نکته اشاره می‌کند که از طریق نگاه و دید خود، درک کرده که وعده‌های دنیا بسیار زیاد و پررنگ هستند. او به این حقیقت پی برده که این وعده‌ها همچون‌ دیدی روشن، به وضوح قابل مشاهده‌اند و از این بابت شگفت‌زده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: نوشته‌ای که با قلم ایجاد می‌شود، به وضوح و روشنی بیان می‌شود، در حالی که گفتاری که از زبان جاری می‌شود، ممکن است به تفصیل و تفسیر بیفزاید.

هوش مصنوعی: به سخنان دیگران از طریق گوش خود گوش کن و به نوشته‌ها و پیام‌ها از طریق چشمان خود نگاه کن.

هوش مصنوعی: اگر سخنی دروغ باشد، گوینده آن را در زمانی دیگر به شکلی دیگر بیان خواهد کرد.

هوش مصنوعی: بنابراین، روز و شب هر دو سخنان نادرستی هستند زیرا این دنیا فقط به داشتن ظاهری صاف و آرام ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی جز از حقیقت به وجود نیامده و نخواهد آمد، و این یک اصل منطقی و پذیرفته شده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در طول شب و روز به وجود می‌آید، فرزند دروغ و فریب است و همه‌شان یکسان هستند.

هوش مصنوعی: این متن به این معناست که موجودات زنده، مانند گیاهان و حیوانات، هیچ‌گونه فایده‌ای ندارند و فقط نتیجه ترکیب پدر و مادر خود هستند. به عبارتی، این موجودات به واسطه‌ی والدین خود به وجود آمده‌اند و خودشان در ذاتشان خالص و بدون بهره‌اند.

هوش مصنوعی: این متن به تضاد میان ظاهر و باطن انسان اشاره دارد. به این معنا که ممکن است ظاهری زشت و ناپسند داشته باشیم، اما در درون، روحی والا و لطیف داشته باشیم. این نشان می‌دهد که ارزش‌های واقعی انسان بیشتر به باطن او وابسته است تا به ظاهرش.

هوش مصنوعی: اگر شکل و صورت چیزی از جوهر آن باشد، در حقیقت جوهر همواره باید به شکل خود باقی بماند و هرگز نمی‌تواند تنها به صورت و ظاهری که از ویژگی‌های خارجی است، وابسته باشد.

هوش مصنوعی: یک جوهر می‌تواند اجزای مختلف را با هم ترکیب کند و شکل جدیدی به وجود آورد، در حالی که جوهر دیگری قابلیت پذیرش این ترکیب را دارد و تصویر جدیدی را ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: زندگی در این دنیای خاکی تنها به خاطر وجود روح و جان در این جسم تجلی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر بر این پایین، ظاهری عاریه‌ای باشد، آن گوهر ارزشمند، ذاتش همان پیکر اصلی است.

هوش مصنوعی: گوهر حقیقی که به ذات خود زنده است، هرگز نمی‌میرد. پس جان تو نیز هرگز از بین نمی‌رود، ای برادر.

هوش مصنوعی: اگر بدن تو به وسیلهٔ نفس روح مانند همچون یک قصر محکم، نورانی و با معنای باشکوهی شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: چرا این روح تو از این جسم که فاقد دانش و درک است، بی‌نصیب مانده است، مانند یک الاغ؟

هوش مصنوعی: بدان که در حالی که جسم تو تنها ظاهری مادی دارد، حقیقت وجود تو چیزی فراتر از این ظاهر مادی است و وجود اصلی تو به علم و معرفت وابسته است.

هوش مصنوعی: به این فکر کن که خداوند به خاطر تو چه بخشی از نعمت‌های بی‌پایان را در این دنیای محدود برایت فراهم کرده است.

هوش مصنوعی: سپس در این دژ به تو سنگی سفید و زیبا می‌دهند که به دقت ساخته شده و مناسب است.

هوش مصنوعی: در این اتاق، پنج در زیبا باز شده است و تو مانند یک پادشاه بر بالای آن جای گرفته‌ای و از آنجا به تماشا می‌نشینی.

هوش مصنوعی: هر زمانی که نیاز به تو داشته باشم، در دل خودم یکی از نعمت‌ها را مانند یک گنجینه از درون خودم بیرون می‌آورم.

هوش مصنوعی: تو سرنوشت و راه خود را خودت تعیین می‌کنی، می‌توانی به سمت دریا بروی یا به سمت کوه، این بستگی به اراده تو دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به پنج در حجره و سه نفر وجود دارد که به نوعی به دو جان اشاره شده که هر دو، گوهر یا ارزش وجودی خود را از خداوند دریافت کرده‌اند. این جمله به نوعی بر اهمیت معنویت و دریافت الهامات از جانب پروردگار تأکید می‌کند.

هوش مصنوعی: هر چه به جسم تو نزدیک‌تر شدی، سه در به روی آن باز می‌شود، اما وقتی به روح و جانت نزدیک‌تر شوی، دو در از معنای عمیق و خبر به روی تو گشوده می‌شود.

هوش مصنوعی: ای خدا را بشنو و به نشانه‌های او نگاه کن، امروز در جایی نشسته‌ای و در کنار او هستی.

هوش مصنوعی: بنگر که به کجا می‌روی، ای کسی که چهل سال از این مسیر دور شده‌ای، به آن دشت و به آن جوی نگاه کن.

هوش مصنوعی: زندگی تو را ببین که همچون یک راه دراز است، دنیا را از یک سو و آخرت را از سوی دیگر به تماشا بنشین.

هوش مصنوعی: تو که یک قدم هم به سمت سفر نمی‌روی، باید بدانی که بدون توشه و راهنما نمی‌توانی از شهر خارج شوی.

هوش مصنوعی: این بیت به زندگی و گذر زمان اشاره دارد و به شخصی می‌گوید که در مدت چهل سال، همچون آب که به آرامی از بالا به سمت جوی حرکت می‌کند، رفته‌ای. در اینجا، شخص به نوعی به اهمیت و نتیجهٔ زندگی‌اش در روز قیامت و محشر فکر می‌کند، گویی که همهٔ کارهایی که انجام داده باید مورد بررسی قرار گیرد. به طور کلی، این بیت تأملی است بر اینکه چگونه زمان می‌گذرد و اینکه باید به سهم زندگی‌ام در این گذر زمان توجه کرد.

هوش مصنوعی: بنگر که در چه مسیری گام برمی‌داری، طوری که هیچ نشانه‌ای از آرامش در آن وجود ندارد، نه در خواب و نه در غذا.

هوش مصنوعی: نگاه کن که چقدر با عجله به سمتی می‌روی که به آنجا می‌رسی، جایی که می‌توانی آنجا را ترک کنی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در این مسیر باید به دست آوری، حتی اگر در ظاهر سخت باشد، در آن موجوداتی وجود دارند که به تو کمک خواهند کرد.

هوش مصنوعی: مراقب باش که در این مسیر، فریبکاران بسیار هستند. آنان مانند دنبه در گفتار و کردار، دروغین و آسیب‌زننده‌اند.

هوش مصنوعی: مواظب باش که ناگهان در دام صیاد نیفتی، زیرا او در کمین است و تله‌اش را در جایی که تو به آن توجه نمی‌کنی، قرار داده است.

هوش مصنوعی: یکی می‌گوید که من در راه خودم هستم و به تو نیازی ندارم، و دیگری می‌گوید که من آشپزم و باید از خوراک من بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: شاید کسی بر آن مذهب گریه کند که به دلیل آن، پیامبرش را به دست پول بکشند.

هوش مصنوعی: شاید بر آن دین گریان شوند که علمای آن، کسانی هستند که تنها به حفظ کتاب‌ها و ترفندها می‌پردازند.

هوش مصنوعی: اگر فقاهت و علم دین به ترفند و حیله‌گری باشد، پس جالوت، که از چنگال فقیه برآمده، شایسته‌ی حکومت است و هاروت، که پیامبر است، نیز باید در همین راستا قرار گیرد.

هوش مصنوعی: اگر یار پیامبر، قاتل پسرش باشد، پس هیچ دشمن و کافری باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: اندیشه کن به حال این ملت ناتوان که به خاطر ناپاکی‌های خود، تمامی آن‌ها عملاً نابینا و ناشنوا شده‌اند.

هوش مصنوعی: هرکس که خواب است و توجهی به سخنان ندارد، مانند کر می‌ماند که صدای سخن‌گو را نمی‌شنود. همچنین اگر کسی بینایی نداشته باشد، نمی‌تواند از چیزهایی مثل خر و شیر بهره‌مند شود. در واقع، بی‌توجهی و نداشتن درک درست از واقعیات انسان را از فهم و درک محروم می‌کند.

هوش مصنوعی: همه در حالت سکوت و بی‌حالی به سر می‌بردند و علی مانند گنجی پر از دانش و سخن روشن بود. دیگران همانند الاغ بودند و او مانند شیر شجاع و توانمند به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: کسی که مرو را به یک فرد نادان فروخت، در واقع چیزی را خرید که نمی‌دانست به بی‌ارزشی می‌خرد.

هوش مصنوعی: آنکه عقلش را از دست داده، به جای اینکه کلاه بر سر بگذارد، پایش را درون کلاه می‌گذارد و به حال خود بی‌خبر است.

هوش مصنوعی: علی در میان همه نیاکان و بزرگان، مانند تاجی بر سر سادات دنیا می‌درخشد و مقام و منزلت او فراتر از همه است.

هوش مصنوعی: میمون جنگلی بود که پر از شاخ و برگ شجاعت بود. ریشه‌اش به زمین و شاخه‌هایش به آسمان می‌رسید.

هوش مصنوعی: همه خوبی‌ها و ثمره‌ها از آن برگ ناشی می‌شوند و از آن طرف، حکمت نیز به آن‌ها مربوط می‌شود. بنابراین، از بوی آن برگ بهره‌مند شو و از یاری که در آن نهفته است بهره‌برداری کن.

هوش مصنوعی: او مانند درختی است که مردم زیر آن با هم پیمان بستند؛ زمانی که پیامبر با خداوند بزرگ عهد و میثاق کردند.

هوش مصنوعی: امروز در اینجا، درختی پرثمر وجود دارد که به دانش و خرد لقمان و به پادشاهی قیصر اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر امپراتور هم بخواهد به خود ببالد، باید به خاطر داشته باشد که کسی که در خدمت اوست و او را فرمان می‌دهد، باید کارهایی انجام دهد و به کارش ادامه دهد. در واقع، گرچه مقام و موقعیت مهم است، اما ارزش واقعی به خدمت و تلاش افراد زیر دست برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: در زیر قلم او، آگاهی و دانش ادریس قرار دارد و خاک پای استر او، مانند تاج سکندر ارزشمند و با شکوه است.

هوش مصنوعی: در حضور او، زیبایی و چهره‌ی درخشانش، آسمان‌ها را نورانی ساخت و دنیا را معطر کرد.

هوش مصنوعی: از لشکر زنگی، روز به مانند وزش باد روشن و شفاف است و از لشکر رومی، شب به اندازه‌ای تاریک و پر از ستاره می‌سازد.

هوش مصنوعی: میراثی که به او رسیده، متعلق به جهان و مردم است و از جد بزرگوارش و پدرش، احمد و حیدر، به او منتقل شده است.

هوش مصنوعی: شمشیر و کلام او دارای قدرت فوق‌العاده‌ای هستند و این ویژگی‌ها به عنوان نشانه و افتخار اسلام به شمار می‌آیند.

هوش مصنوعی: آزادگان کسانی هستند که امروز به سخنان او (خدا یا حقیقت) توجه دارند، ولی فردا ممکن است به دلیل خواسته‌ها و نفسانیاتشان به بند کشیده شوند و به دست اشرار آسیب ببینند.

هوش مصنوعی: به دنبال او برو و به راهش قدم بگذار، چرا که جد و پدرش در کنار حوض و در کنار آب حیات نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: از دلیل و نشانه‌های او با آرامش و رفق پیروی کن، ای کسی که گیج و سردرگم هستی، او درمان دل‌های سرگردان و جادوی شگفتی است.

هوش مصنوعی: بشنو از من که من هم زمانی مانند تو در مسیر ایمان ناتوان و بدون توشه و پیشوایی بودم.

هوش مصنوعی: در اینجا به این معنا اشاره می‌شود که مخالفان من در جدل‌ها و مباحثات بسیار گسترده و بزرگ‌منش به نظر می‌رسند، اما در واقع عمق و معنای حرف‌هایشان به اندازه یک دانه گرد و غبار هم نیست.

هوش مصنوعی: مدعا و ادعای بی‌پایه و اساس به سوی فردی با عقل و دانش، مانند پرنده‌ای است که پر ندارد و نمی‌تواند پرواز کند.

هوش مصنوعی: صدای فرشتگان در آسمان علاوه بر اینکه نشان‌دهنده‌ی مفاهیم عمیق و معنوی است، گفتار بدون معنا را بی‌فایده می‌کند. همچنین، وجود عطر خوش عنبر و خاکستری که بویی ندارد، به ما یادآوری می‌کند که هر چیزی که فاقد معنا و محتوا باشد، ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: من به تقلید از دیگران تن ندادم و هیچ شوقی برای شنیدن اخبار نداشتم و نه دلم به آن کار وا می‌داد و نه دستی برای نوشتن داشتم.

هوش مصنوعی: به درِ کسی رفتم که جهانی را با وجودش زیبا کرده، کسی که از احمد (پیامبر اسلام) و حیدر (علی) و شبیر (حسین) و همچنین شبر (ابن حسن) الهام گرفته است.

هوش مصنوعی: کسی که امروز غیر از درگاه والای او در جمع دانشمندان نیست، از زمین دیگری نیست.

هوش مصنوعی: محل رجوع و درس‌گیری علمای دین، کاملاً به سمت فردی است که از خدا یاری می‌طلبد و در دنیا به عنوان بهترین انسان شناخته شده است. او نتیجه و ثمره این کائنات گردان است.

هوش مصنوعی: از نادانی خود در جلسه‌ی دانش گله کردم و از عدالت و دلیل او در برابر این دیو ستمگر سخن گفتم.

هوش مصنوعی: مرا از قید و بند آزاد کرد و برای هر کلامی که گفتم، دلیلی معروف و مشهور ارائه داد.

هوش مصنوعی: سپس این نشانه الهی را به من نشان داد که بر این جوهر و مجموعه و شکسته نوشته شده است.

هوش مصنوعی: این دل گمراه به دنبال راهی می‌گردد و در تلاش است تا از عمق چاهی که در آن گیر کرده، به سوی آسمان و ستارگان برود و به سمت خیر و زیبایی حرکت کند.

هوش مصنوعی: طریق علم و دانش قدیمی‌ها را به من نشان دادند و سپس از آن بالاتر و بهتر را نیز به من آموختند.

هوش مصنوعی: امروز در ذهنم می‌گذرد که اگر فکر سقراط هم باشد، در دلش پر از کبوتر نخواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر به گفته‌های من باور نداری، به این نوشته‌هایی که در کتاب‌هایم دارم یک به یک نگاهی بینداز و آنها را بشمار.

هوش مصنوعی: هیچ کس را ندیدی که این آیات قرآن را جز من به خط خداوند بنویسد و مرتب نماید.

هوش مصنوعی: در وجود من، این علم، نعمتی الهی است که مانند روز روشن و واضح است و نه ناشناخته و نه قابل انکار.

هوش مصنوعی: جانم از بندگی آزاد شده است، تو هم از قید و بندهای خود آزاد شو، و با شادی و توانگری زندگی کن.

هوش مصنوعی: به این فکر کن که چرا همه مردم به یک کسی وابسته هستند. وقتی این را درک کردی، می‌توانی آن شخص را بشناسی که هم مولا است، هم آزاد و هم مدبر.

هوش مصنوعی: ایمان را در دل خود بپروران که افراد زیادی از دور و نزدیک به دلیل بی‌دینی به دام افتاده‌اند و از این وضعیت رنج می‌برند.

هوش مصنوعی: اگر به حقیقت دین ایمان بیاوری، آزاد می‌شوی. در این صورت، حتی اگر پیامبری هم بپذیری، باز هم بدی و ناپسندتر از آن را تجربه خواهی کرد.

هوش مصنوعی: اگر تو سرور جهان هستی و مقام والایی داری، پس چرا مانند من به این حال و روز نمی‌افتی و از در بندگی و تواضع خارج نمی‌شوی؟

هوش مصنوعی: پس از آن، شیطان در گرداب می‌چرخد و همیشه بنده‌ی می‌ و تنبور و هم‌نشین لیوان شراب است.