هوش مصنوعی: این موجود لاغر و زرد رنگ که گل را می‌خورد، دچار نازک‌دلی و ضعف است و به همین شکل و حال باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: همیشه سر کسی را که از ایراک است، جدا می‌کنند، چرا که هم چون مار ظاهر می‌شود و همانند مار، سرش را از تنش جدا می‌کنند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که او را نرسانده‌ای، نمی‌خواهد برود، ولی زمانی که کنترلش را از دست بدهی و او را رها کنی، به سرعت می‌رود و از تو فاصله می‌گیرد.

هوش مصنوعی: آتش زرد و سیاه به نظر می‌رسد، اما این شخص در حال زندگی است و با وجود سختی‌ها، دلی زنده دارد و دردش هنوز زنده است.

هوش مصنوعی: به جز این که دوستی باعث شده که این دو زرد و سیاه از یکدیگر جدا نشوند، این زرد و سیاه همواره به هم مربوط هستند.

هوش مصنوعی: هرچند که ظاهر حرف‌هایش زرد و بی‌مزه است، اما در واقع محتوای آن تیره و غم‌انگیز است. حتی اگر گفتار مردم این‌گونه نباشد، اما او به گونه‌ای سخن می‌گوید که در عمقش سیاهی نهفته است.

هوش مصنوعی: وقتی که کسی در کلامش گنگ و مبهم است، به مانند این است که بعد از بیان چیزی، رفتار او نیز درست و هماهنگ با گفته‌هایش نیست. اما وقتی فردی آزادانه و صادقانه صحبت می‌کند، کلامش واضح و روشن می‌شود و رفتار او نیز با آن هماهنگ است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای وجود دارد که جالب است؛ هرچند که مرغ است، اما وقتی می‌خورد، صداهای عجیبی از خود در می‌آورد و زمانی که پرواز می‌کند، با نوکش به زمین می‌زند.

هوش مصنوعی: مرغی که در دستان تو حرکت می‌کند، نشان‌دهنده‌ایست که حرکات او نشان می‌دهد که عقل و درک تو را افراد هوشیار می‌بینند.

هوش مصنوعی: این بیت به رابطه بین اقدامات و نتایج اشاره دارد. به این معناست که هر اقدام یا حرکت (تیری) که انجام می‌دهیم به سوی هدفی مشخص است. هر چند که هر اقدام ممکن است عواقبی (سپس) داشته باشد، اما هدف اصلی در پیش است و تلاش ما برای رسیدن به آن مهم‌تر از عواقب است.

هوش مصنوعی: وقتی او از باغ بیرون می‌آید، زیبایی‌اش مانند گلی است که در باغی رها شده و دل‌ها را مملو از شوق و دلدادگی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه سخن تو باید با اقرار تو همراه باشد، اما در دین این درست نیست که کسی از روی اقرار دیگری چیزی را بپذیرد.

هوش مصنوعی: صدای تو از خانه بلند و دشوار می‌شود و صدای او از بلخ به بلغار به راحتی شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: در دستان کسانی که عاقل و دانا هستند، همواره سخن از حکمت و دانش به میان می‌آید، اما شخص احمق فقط به بیهوده‌گویی می‌پردازد و از مسائل مهم دور است.

هوش مصنوعی: هر کسی که سخن می‌گوید، همه به او افتخار می‌کنند، به جز خداوند که دادگر و پیام‌آور مختار است.

هوش مصنوعی: در میان سخنرانان و اهل بلاغت، درختی مشهور و بی‌ثمر وجود دارد که از دیدار دیگران، میوه‌ای از خود نمی‌دهد، اما با این حال، چیزهایی از خود ارائه می‌کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که درختی سرش را به گل نزنند، بار نمی‌دهد. زیرا طبیعت و ویژگی‌های درختان اینگونه است.

هوش مصنوعی: در آن غار چیزی عجیب وجود دارد که هیچ چیزی جز خودش نمی‌تواند مانع خوابش شود.

هوش مصنوعی: وقتی کسی در یک مکان تاریک و بسته خوابش ببرد، تا زمانی که او را از آنجا بیرون نکشی، هرگز نمی‌تواند خارج شود، همچون کفتار که در جا می‌ماند.

هوش مصنوعی: راز دل دانا تنها برای او شناخته شده است و دیگران از آن بی‌خبرند، زیرا هیچ‌کس جز او در دل چیزی ندارد که قابل بارگذاری باشد.

هوش مصنوعی: دل من همه اسرارش را با او در میان می‌گذارد، چون او قابل اعتماد، سخن‌گو و بی‌زیان است.

هوش مصنوعی: ای سواری که علم را حرکت می‌دهی و درخت حکمت را بارور می‌کنی، اما انگشت انسان دانا تو را به مسیر درست هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: پارچه‌ای زینت‌دار و زیبا با تصویر تو بافتند، اما معنی‌اش این است که نقش و کلام بر روی پود و تار پارچه معنا می‌یابد.

هوش مصنوعی: من مشغول خلق نقوش و طراحی هستم و تو در حال بافتن لباس. این نشان‌دهنده این است که ما هر دو در کنار هم کارهای زیادی داریم و باید به هم کمک کنیم.

هوش مصنوعی: پوشش و جلال تو از پارچه‌های گران‌قیمت رومی بهتر است، هرچند که کسی برای خریدن آن ارزشی قائل نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که جذابیت و نیروی شهوترانی نباشد، حتی اگر ذرت‌های بسیاری را انتخاب کنی، الاغ همچنان به لولوی شهوار توجهی نخواهد داشت. در حقیقت، این جمله به این معناست که اگر شرایط مناسب و جذابی وجود نداشته باشد، پس انتخاب‌ها و امکانات هم تأثیری نخواهند داشت.

هوش مصنوعی: در اینجا به تفاوت میان ظواهر و باطن اشاره شده است. مانند اینکه لباس زیبا (دیبا) فقط به تن ظاهر ارزش می‌دهد، اما روح و معنای سخن عمق و وجود واقعی را نشان می‌دهد. به عبارتی، شکل و ظاهر ممکن است جذاب باشد، اما آنچه که واقعاً مهم است، معنی و حقیقت درونی است.

هوش مصنوعی: این بدن تاریک و بی‌نور امروز به روحی آراسته شده است، مانند باغی که در بهار و پاییز به شکوفه و زیبایی می‌آید.

هوش مصنوعی: همسایه خوب است، زیرا روح او به همراهی همسایه‌اش بر ارزش و اهمیت جان او افزوده است.

هوش مصنوعی: اگرچه خارها به ظاهر زیبا و چشم‌نوازند، اما مانند همسایه‌ای هستند که درخت خرما قرار دارد و در نهایت تنها درخت خرما از آب و نعمت‌های زندگی بهره‌مند می‌شود. در واقع، زیبایی ظاهری نمی‌تواند بر حقیقت تلخ زندگی غلبه کند.

هوش مصنوعی: شاید بوی خوشی که از خانه همسایه عطاری به مشام می‌رسد، روح و جان تو را شاداب کند و آن را ارج بگذارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم این عبارت را به زبان ساده و روان توضیح دهیم، می‌توان گفت: تو به گونه‌ای تربیت شده‌ای که سریع و زیرک هستی. ویژگی‌های خوب و ارزشمندی داری که تو را از دیگران متمایز می‌کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که درون ظرف بریزید، از سر و کناره‌های آن، همان چیز به بیرون جریان پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: در نظر دارم که بر سرزمین خود، حاکم و فرمانروا باشم، در میان مردم عادی. این را پیامبر فرموده و علی (ع) نیز بر آن تأکید کرده است.

هوش مصنوعی: از جان و بدن تو جز خیر و نیکی که مانند عقل باشد، نمی‌تواند برآید و این نیکی باید مانند یک رهبر بر جان و بدن تو حاکم باشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که علم و دانش نیاموزی، نمی‌توانی کارهای خوب انجام دهی. بدون دانش، نه می‌توانی مالی به دست آوری و نه ثروتی.

هوش مصنوعی: عمل بدون دانش مانند قلبی است که بی‌خبر از حقیقت عمل می‌کند. این نوع عمل به زودی در معرض رسوایی قرار می‌گیرد و نشانه‌های عدم صلاحیت و نادرستی را نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌دانی که روزه به چه معناست و چه فایده‌ای دارد، پس چه سودی دارد که روزه بگیری و در عوض، روزهایت را به بطالت بگذرانی؟

هوش مصنوعی: اگر کسی به علم و دانش پایبند نباشد، مانند طلاگری است که بدون اینکه توانایی کار با طلا را داشته باشد، نمی‌تواند به درستی از زر استفاده کند. بنابراین، فردی که نسبت به دانشی که باید داشته باشد بی‌توجهی کند، نمی‌تواند کار درستی انجام دهد.

هوش مصنوعی: مثل اینکه جامه، نماد طاعت و بندگی است. اگر علم مانند جامه نباشد، پس چه فایده‌ای دارد که در آن علم، زینت و زیبایی بیفتد؟

هوش مصنوعی: دیدن تو و ارتباط با تو از طریق چشمانت، به اندازه‌ای معنا دارد که همانند برقراری ارتباط با دانش و آگاهی است. چشمان تو مانند ابزاری برای درک و شناخت جهان اطرافت عمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر که به راهنمایی و دانایی خدایی نرود، بی‌تردید به عقل و فهم حقیقی دست نخواهد یافت و در حقیقت، دیاری برای او نخواهد بود.

هوش مصنوعی: این چرخ، که نماد زمان و سرنوشت است، در خدمت خداوند و پیروی از او به گردش در می‌آید. این دنیای دایره‌وار و متغیر به خاطر اطاعت از یزدان، آباد و سامان یافته است.

هوش مصنوعی: روز و شب بر اثر تابش خورشید می‌گذرد و روشنایی روز دلیل بر وجود خرد و آگاهی است، در حالی که شب تاریکی و بی‌خبری را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: این ابر، که به خواست خداوند بر فراز زمین حرکت می‌کند، به فرمان او از آسمان باران می‌بارد و به آنچه که او مقرر کرده است، تسلیم است.

هوش مصنوعی: ای مرد خرد، نافرمانی و نداشتن اطاعت شایسته نیست و آن را به مانند رفتار حیوانات می‌دانم. اگر خودت را از این موضوع بی‌نیاز می‌کنی، برای من شرم‌آور است.

هوش مصنوعی: به کناری بگذار که در این مسیر، با وجود اینکه مردم زیادی از آن عبور کرده‌اند، هنوز هم راهی صاف و هموار وجود دارد.

هوش مصنوعی: در سختی‌ها و مشقت‌های زندگی، روزی می‌رسد که جان تو از این زحمت‌ها و رنج‌ها آزاد می‌شود.

هوش مصنوعی: امروز حالت خواب آلود و بی‌حال است. پسرم، روزی خواهد آمد که تو از این خواب و بی‌حالی بیدار خواهی شد.

هوش مصنوعی: بیدار بودن و هوشیار بودن در آن روز هیچ سودی برای تو نخواهد داشت، پس پسر، تنها چیزی که با خود ببر، عبادت و عمل نیک است.

هوش مصنوعی: اگر امروز نافرمانی کنی، مانند دانه‌ای است که از آن دانه در آینده میوه‌ای نخواهی چید، جز غم و درد.

هوش مصنوعی: این مردم به یک راه حرکت کردند مانند اسبان، و از خرد و اطاعت روی برگرداندند، ای خدا، به ما کمک کن!

هوش مصنوعی: ای آنکه دوستانی برایت نبوده و نخواهد بود، جز تو کسی نیست که در راه بندگی‌ات، یاور و همراه من باشد.

هوش مصنوعی: در پیروی از تو، جان و جسم من همراه حکمت شده‌اند و موفقیت من همیشه از جانب تو بوده است که یار و نگهدار من بوده‌ای.