هوش مصنوعی: اگر مقام و ثروت و عظمت من از جانب خداوند باشد، ظلم به آن مردی که دارای کمترین دارایی است نادرست است.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که من به درستی به خاطر عدم انصاف و بی‌توجهی به من، مورد ظلم قرار گرفته‌ام. او از مقایسه‌ی انسان‌ها با چهارپایان(مثل اسب، خر، گاو، و گوسفند) صحبت می‌کند و نشان می‌دهد که در این بی‌عدالتی، انسان به اندازه یک حیوان نیز مورد توجه قرار نمی‌گیرد. در واقع، شاعر احساس ناتوانی و بی‌پناهی خود را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در تیم سپنجی نمی‌تواند به پای تو برسد؛ زیرا زیبایی و نقش و نگار تو در حد و اندازه‌ای است که مانند بهشت برین می‌باشد.

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که خوشحال باشی به خاطر محصولاتی که تیم به دست می‌آورد، باید بدانید کسی که این محصولات را به تو می‌دهد، در واقع به خاطر غم و ناراحتی خود این کار را می‌کند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اگرچه ممکن است نشانه‌هایی منفی یا بدی در اطراف طرف مقابل وجود داشته باشد، اما این موضوع نباید مانع از رسیدن او به خوشبختی و سعادت شود. در واقع، دوستی و ارتباط‌های نزدیک قابل توجه‌تر از تأثیرات منفی به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: کسی که در زندگی‌اش به عدالت و انصاف می‌پردازد، با اوضاع و احوالش آشناست و می‌داند که در مسیر عشق و دوستی، به دنبال حقیقت و انصاف است.

هوش مصنوعی: به آنچه که پادشاه از نعمت‌هایش بهره می‌برد نظر کن؛ این بهره مانند بهرهٔ توست که تنها برای پر کردن شکم است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که وجود دارد، برای همه قابل دسترسی نیست. از نعمت‌های خودت به اندازه‌ی کافی بهره‌مند خواهی بود و نیازی به دیگران نیست که از سر او کم بشود.

هوش مصنوعی: کسی که در زندگی‌اش جریان و حرکت دارد، مانند باغی است که در آن می‌توان نوشیدنی‌های خوب و طراوتی پیدا کرد. وقتی تو تشنه‌ای و به آن باغ دسترسی داری، بهره‌مندی از آن نعمات برایت بسیار ارزشمند و خوشایند خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر خدمتکار تو به تو توجهی نکند، نگران این مسئله نباش. غم و غصه‌های او فقط بر دوش خودش است، نه بر دوش تو.

هوش مصنوعی: زبان تو، دل و گوش و چشمانت، نشانه‌های عدل و انصاف خداوند هستند. ای پسر، در این نعمت‌ها و امکاناتی که داری، دقت کن.

هوش مصنوعی: به خودت بیا و سعی کن با زیبایی‌ها و لذت‌های زندگی ارتباط برقرار کنی، به جای اینکه دغدغه‌ات فقط بر مسائل ظاهری و فانی باشد، چرا که در حقیقت، این دنیا و حاکمیت آن از آنِ خدای بزرگ است.

هوش مصنوعی: خدای عدالت با تمام وجودش بر مردم نازل شده است و این عدالت فقط به ثروت و دارایی محدود نمی‌شود، بلکه به روح و جان انسان‌ها نیز مرتبط است.

هوش مصنوعی: اگر این موضوع برای تو خوشایند نیست، باید بدانی که این عدالت به مراتب بهتر از تخت و سلطنت جمشید است.

هوش مصنوعی: خطر و ریسک در زندگی هرگز بدون دقت و مسئولیت‌پذیری به سراغ ما نمی‌آید، مگر اینکه بدانیم با روش‌های درست و معقول عمل کنیم. در این روند، عقل و تفکر مهم‌تر از دارایی‌های مادی هستند.

هوش مصنوعی: تو فرمانروای جسم خود هستی، ای باهوش، و در تو طرز فکر، توجه، احساسات و گفتار به خوبی ساماندهی شده است.

هوش مصنوعی: تو، ای پسر، از خرد دور نیا و با حمایت از توانمندی‌هایت به هنگام حضور در کنار بزرگان، از آنان بیاموز؛ هرچند که آن بزرگان معمولاً به مردم عادی نیز احترامی می‌گذارند.

هوش مصنوعی: قلم تو به عنوان سلاحی برای دفاع از خودت عمل می‌کند و استدلال‌هایت را پشتیبانی می‌کند. از طرف دیگر، دانش و خرد تو قدرت و نیرویی مانند ارتش در اختیارت است و گفتارت به عنوان مدرکی معتبر به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: رسالت پیامبر، روح و جان تو را نمایان می‌سازد. اگر این پیام خوب و مناسب باشد، باید به عقل‌ها خبر دهد که جانت ارزشمند و محترم است.

هوش مصنوعی: اگر تو با عقل و درک درست صحبت کنی، کلمات تو نه تنها زیبا خواهند بود، بلکه معنا و مفهوم عمیقی نیز خواهند داشت. با بیان روشن و هدفمند، می‌توانی به درک واقعی از سخن برسید.

هوش مصنوعی: سخن گفتن می‌تواند بسیار متفاوت باشد؛ گاهی کلامی خوشایند و مفید است که مانند نوشیدنی خوشگوار عمل می‌کند و در مواقعی دیگر، سخنی سمی و مرگبار می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که فردی آگاه و هوشیار آن را به‌فکر و تدبیر می‌سپارد، می‌تواند آرامش و درمانی برای خود فراهم کند، اما اگر با شدت و خشونت با آن برخورد کند، به درد و مشکلات دچار خواهد شد.

هوش مصنوعی: سخن راست همچون تیر مستقیم و بدون انحراف است، اما سخن دروغ پر از پیچیدگی و موانع است و به آسانی قابل اعتماد نیست.

هوش مصنوعی: سخن باید همچون برق، شفاف و زیبا باشد. اگر بخواهیم به عمق معنی برسیم، باید از معانی سطحی و تاریک دوری کنیم.

هوش مصنوعی: زبان و فکر و عقل، همچون گنجی در کلام است. اگر این گنج وجود نداشته باشد، سخن تنها از سرِ بی‌اساسی و ناپایداری است.

هوش مصنوعی: زبان و کام (دندان‌ها) ابزارهای گفتار هستند، مانند اینکه دست‌ها برای ایجاد ملودی و نواهای پایین و بالا به کار می‌روند.

هوش مصنوعی: سخن تو مانند مکانی است که خداوند در آن حضور دارد و از طریق آن، وجود می‌یابد، در حالی که در عدم و بی‌وجود حتی نمی‌توانی سخن بگویی.

هوش مصنوعی: به خاطر افرادی که اکنون در کنارت هستند، زبانت در دست توست، اما برای کسانی که در آینده خواهند آمد، قلم تو پیام‌رسان است.

هوش مصنوعی: دل تو از آن رو شاد است که می‌تواند با دیگران گفت‌وگو کند و احساسات را با آن‌ها به اشتراک بگذارد. اما دل کسی که دلسرد و غمگین است، از صحبت و ارتباط دور مانده و به همین خاطر در حالت افسردگی و ناامیدی قرار دارد.

هوش مصنوعی: کسی که در نهایت، اعمالش به خوبی و ستایش منتهی نمی‌شود، به این دلیل است که او شایسته این نتایج نیست.

هوش مصنوعی: از کمبود مال خود غمگین نباش؛ اگر در راستای عبادت و علم‌آموزی در دین قدم برداری، ارزش و اهمیت بیشتری خواهی داشت.

هوش مصنوعی: مواظب دنیا باش که اگر به تو آسیب برساند، باید از آسیب آن دوری کنی؛ چرا که آنچه که گاز می‌زند، خود به نیش زدن ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: در زندگی‌ات با خداوند آشنا شو و به یاد داشته باش که او همیشه بر اساس عدالت، رحمت و کرم عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: شعر حجت پر از دانایی و خرد است، زیرا ذهن او پر از آموزه‌ها و اندرزهاست و او منبعی از اندیشه‌های عمیق به شمار می‌آید.