بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین
ویژگی ها و ماهیت جهان مکار در این قصیده به خوبی عیان شده است ، تا مردم او را و حیله هایش را بشناسند و فریب نخورند . می گوید: جهان مانند بازِ شکاری پیوسته آدمیان را شکار می کند . راهزن و قافله خوار است . کارش مانند کار مستان پر عیب و نقص است ، لاجرم مستان (مردم پست و نا آگاه) بر درِ او شأن و مقامی دارند . جانِ تو یا مهرِ خزان دارد یا نشاطِ بهار ، و هر دم به اندیشۀ عیش و شادی هستی ، زیرا فریب زمانه را خورده ای ! زمانه اهریمن است ، رهبریِ او را مپذیر . فریب مال و ملک و جوانی را مخور ، و بدان مناز ، باید به دانش و رای بنازی . آنگاه شاعر به رسالت مذهبی خود می اندیشد و از خصم انتقاد می کند و می گوید: چرا از کبر و سیاست نگاهم نمی کنی ؟ چه کنم که ثروت و ملک داری ! بدان که اگر دیگران به خاندان خود می نازند ، در مورد من ، به عکس ، خاندانم به من می نازند . بر مرکب سخن سوارم ، عنان اسب سخن به دست من است . ستایش گر خاندان پیامبرم ، و از کسی خدایش به دانش و داد برگزیده {مستنصر} مدد می گیرم . طلعت وی ماه تابان ، و این جهان شب تار است . مدعی باید به خط اطاعت او سر بنهد .
بمنه و کرمه

با سلام در این قصیده به خوبی نشان داده شده که انسانها از نظر ناصر خسرو به دودسته تقسیم می شوند کسانی که بسته خور و خواب هستند و کسانی که یر بر طاعت ولایت دارند ولایتی که از نظر ناصر خسرو به معنی تبعیت از منویات حاکمان فاطمی مصر است . از نظر ناصر خسرو ما بسته به جهان هستیم اما وابسته به آن نیستیم