هوش مصنوعی: جوانی و زیبایی تو همچون بهشت است، اما ای بی‌خود، چرا این بدن من از دست می‌رود و نمی‌توانم از این نعمت بهره‌مند شوم؟

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ات زیبا بود، کارهای ناپسند انجام دادی. حالا که چهره‌ات زشت شده، تلاش کن تا کارهایت نیز خوب باشد.

هوش مصنوعی: زندگی‌ات در گذشته مانند یک طاووس زیبا و فریبنده بود، اما حالا همانند یک پشتی ضعیف و شکننده شده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر اصل و ماهیت تو خوب و نیکو بود، هرگز نمی‌توانستی به زشتی و بدی تبدیل شوی، حتی اگر در ظاهر دچار تغییراتی می‌شدی.

هوش مصنوعی: اکنون که زیبایی به امانت بود، افسوس را از دل بیرون کن و ای جسم، این غم و سختی را کنار بگذار.

هوش مصنوعی: زندگی همچون دریایی عمیق است و وجود تو در آن، مانند یک کشتی است. عمر تو مانند بادی است که به سرعت می‌گذرد، و همچون بادبان آن کشتی، می‌تواند حرکت و پیشرفت را به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: با نگاهی عطارگونه، کمی از خودپسندی و ناز به دور می‌ماند و مانند سنبل، در عطر خوشش غرق می‌شود.

هوش مصنوعی: حالا که چهره زیبای تو به مانند ریسمانی شده، این بند زشت را بر دوک مرگ می‌ریسم.

هوش مصنوعی: ای که دیروز از دستت رفته، فردا دیگر به دست نمی‌آید. امروز باید زحمت بکشی تا به نتیجه‌ ایده‌آلت برسی، همچنان که دانه‌ای را که دیشب کاشتی، باید آبیاری کنی تا رشد کند.

هوش مصنوعی: شما پنجاه سال از آغاز زندگی تا پایان آن را طی کرده‌اید و در تمام این مدت، با سختی و رنج مواجه بوده‌اید.

هوش مصنوعی: این مسیر به گونه‌ای است که در آن درویش و توانگر در کنار هم حرکت می‌کنند و در این تعامل، نوعی توازن و هم‌زیستی برقرار می‌شود.

هوش مصنوعی: اما در مسیر این رهروان، دو انتخاب پیش می‌آید؛ در اینجا، راهی که از هم جدا می‌شود، یکی به جهنم و دیگری به بهشت می‌انجامد.

هوش مصنوعی: در دل و درون تو آتش شعله‌ور شده و تو به خاطر این موضوع به فکر افتاده‌ای که چگونه می‌توانی دین خود را با این بهانه از بین ببری.

هوش مصنوعی: تو در فتنه‌ای و از دین دور افتاده‌ای، به آتش غریزی پرداخته‌ای و مانند مردانی شده‌ای که به زردشتی‌گری گرایش دارند.

هوش مصنوعی: تلاش و کوشش به خاطر فریب و نیرنگ با خوردن تو به یک اندازه بود و تو بدون هیچ بهره‌ای از این شهر جا خالی دادی.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که من هیچ چیز نمی‌دانم و بی‌گناه هستم. در این حال، اگر تو گناهی داری، چه باید کرد؟ آیا باید خود را نابود کنم؟

هوش مصنوعی: اگر با وجود تنها بودن خود نمی‌توانی به میدان مبارزه مردانه بروی، پس چه نیازی به نداشتی، در حالی که می‌توانی برتری مردان هفت و هشت را هم داشته باشی؟

هوش مصنوعی: اگر در بهشت نادانی نباشد که به عبادت بپردازد، پس در بهشت هم چیزی به نام گور و کشتزار وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که شخصی به دیگرانی که همیشه در حال تقصیر یا خطا هستند، انتقاد می‌کند و به آنها می‌گوید که باید از کارهای ناپسند خود دست بردارند. این فرد به نوعی به زشت بودن رفتارها و عواقب آن اشاره کرده و از دیگران می‌خواهد که به خود آمده و به درستی عمل کنند.

هوش مصنوعی: ای حجت خراسان، صدایت به هر جا رسیده است. بگو که از آسمان بر زمین افتاده سنگی وجود دارد که نشانی از ترس و وحشت است.