هوش مصنوعی: ای فرمانده کوه و آسمان، تو زره‌ای تار بر تن داری، اما کارهایت درخشان و روشن است.

هوش مصنوعی: وقتی که نسیم صبح تو را بیدار کند، موجودی زشت و سیاه همچون دیو به دنبال تو خواهد آمد.

هوش مصنوعی: وقتی که از داشتن فرزندان خالی شدی، مانند پنبه‌ای که در کوه بر روی کاه و خوراک جمع می‌شود، می‌شوی.

هوش مصنوعی: امروز اشک‌های تو مانند حورا، سبزه‌ها را در باغ شستشو داد.

هوش مصنوعی: او از جواهر و طلا، زنجیری درست کرد و آن را به دور گردن خود آویخت.

هوش مصنوعی: حوری که صدای او را می‌شنوید، ای مسلمانان، آیا شما را نمی‌ترساند که او از آبی غم‌انگیز و افسونگر به وجود آمده است؟

هوش مصنوعی: دشت به خاطر تو فرش خود را گستراند و آسمان به خاطر تو به آرامی خم شد.

هوش مصنوعی: مثل بیدهای لرزان در باد، در حال گردیدن و چرخش هستی، نه آرامش داری، نه خواب و استراحت پیدا می‌کنی و نه جایی برای سکون و زندگی.

هوش مصنوعی: گاهی انسان مانند اژدهایی پرآتش و خشمگین است و گاهی مانند پرویزی که در آب آرام و نرم است.

هوش مصنوعی: کمی از دل خود کینه و ناراحتی را کنار بگذار و به آرامش و مهربانی بگذر.

هوش مصنوعی: چون باد نوروزی از دشت وزید، لباس سفید بهمن را با خود برد.

هوش مصنوعی: در روز فروردین، زیبایی و طراوت گل ها به شکل زیرکانه‌ای با آب‌های زلال ترکیب شده است، مانند سوزن که در پارچه‌ای نرم می‌درخشد.

هوش مصنوعی: اکنون دیگر گوشتی در بیابان نمی‌چرخد جز گیاهان خوشبویی مثل سنبل و بره موم و آویشن.

هوش مصنوعی: تنها در صورتی به بازی می‌پردازد که با موهای شیدای بنفشه و چهره‌ی زیبا و دلنشین سوسن همراه باشد.

هوش مصنوعی: وقتی چهره منیژه مشابه گل زیبای سوسن می‌شود، مانند خنجری است که به بیژن ضربه می‌زند.

هوش مصنوعی: باد سحرگاهی با مهارت خاصی وزید و با فریب و نیرنگ، دل مردم را به‌راحتی گرفت.

هوش مصنوعی: همه‌ی علمای دین، عابران و زاهدان به دور مال و دنیا جمع شدند.

هوش مصنوعی: اگر فردی بی‌پروا و سرمست از شادی مردم شده، خداوند، چرا من در این زندان مانده‌ام؟

هوش مصنوعی: من همچون شخصی طرد شده هستم که در مقابل ساز و پایکوبی دیگران قرار دارم.

هوش مصنوعی: برای خدا به این مجنون نگاهی بینداز با چشم دل، ای سن.

هوش مصنوعی: این دو خط به مقایسه‌ی دو نوع حرفه و سبک زندگی متفاوت می‌پردازد. در اینجا، شخصی به صفت‌های دو قشر از جامعه اشاره می‌کند: یکی هنرمندان و مطرب‌ها که به زرق و برق و زیبایی‌های ظاهری اهمیت می‌دهند و دیگری مؤذنی که بیشتر به وظیفه و آداب دینی توجه دارد. در واقع، شاعر با کنایه می‌خواهد بگوید که توجه به زیبایی و هنر در زندگی ارزش بیشتری دارد نسبت به ظواهر و تشریفات مذهبی. بنابراین، او به عمامه‌ای که برای مطربان زینت است اشاره می‌کند و همچنین به پوشش مؤذن که شاید بیشتر در معرض آسیب و سادگی قرار دارد.

هوش مصنوعی: حاکم در حالی که به خاطر مستی چراغ در دست دارد، روغن را از دبه‌ای که در کنار مشغولیتش است، می‌ریزد.

هوش مصنوعی: هیچ روزی از این جا نمی‌تواند سر برآورد، چون آن نادان از نوشیدن شراب مست است.

هوش مصنوعی: اگر مرغی از بالای سر او پر بزند، می‌گوید که پرش را به جلو پرتاب کن و پیش من بیاوری.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخیل باشد، با هر ترفند و راهی که به کار ببرد، تنها می‌تواند یک دانه ارزن از مشت پرش را بیرون بیاورد.

هوش مصنوعی: اگر بدون داشتن رشوه، فرشته‌ای باشی، نمی‌توانی در آنجا به گردش درآیی.

هوش مصنوعی: زمانی که فساد و رشوه‌خواری به نفوذ در امور اجتماعی و سیاسی راه می‌یابد، فساد مانند یک درخت قوی و ریشه‌دار رشد می‌کند و به تدریج اثرات منفی‌اش را در جامعه بروز می‌دهد.

هوش مصنوعی: حاکم باید برای مردم شایسته و شایسته عمل کند و مانند فرشته‌ای باشد که در جایگاه نیکو زندگی می‌کند، نه در محیطی آلوده و ناپاک.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم هیچ‌کس را به جز دشمن خود در این دنیای بزرگ بشناسم، مانند یک فرد تنها که در این جمعیت گم شده است.

هوش مصنوعی: می‌گویند: «چرا تو مانند ما بر دشمنان آل رسول خدا نیستی؟»

هوش مصنوعی: گفتار پیامبر محمد (ص) بر زبان جاری است، اما در دل کینه‌ای وجود دارد که مانند قارن است.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر دین دچار دیوانگی شده‌اند؛ از یک طرف به این سو و از طرف دیگر به آن سو منتقل می‌شوند.

هوش مصنوعی: باید به یاد داشته باشی که بی‌قیدی و رها بودن در کارها ناپسند است، حتی اگر چندین چیز با ارزش و گران قیمت به دست آوری.

هوش مصنوعی: ای آن کسی که به فرمان تو، این گنبد پر نور و روشن، بدون روزنه‌ها می‌چرخد و حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که فردی که صحبت می‌کند، با توانایی و فضیلت خود، نیروی دیوان و دشمنان را از دور خود پراکنده و دور کند. به عبارتی دیگر، او به قدرت و استعداد خود بر دشمنان غلبه می‌کند و آنها را فراری می‌دهد.

هوش مصنوعی: جز به تو نمی‌توانم شکایت کنم، چون می‌دانم که این حرف‌ها را باید با تو بزنم.

هوش مصنوعی: حاکم در میان دشمنان من قرار دارد و آن راهنمای من، شبیه پیامبر توست، روزی که پاداش‌ها تقسیم می‌شوند.