هوش مصنوعی: از زندگی سخت و بی‌رحم چه گله‌ای کنم؟ به چه کسی بگویم که از چه کسی شکایت دارم؟

هوش مصنوعی: من در چهل و دو سالگی دچار مشکلات و درگیری‌ها شدم و حالا به خاطر این مسائل حال خوشی ندارم.

هوش مصنوعی: من چیزی از زندگی ارزشمندتر از مال نمی‌شناسم، شاید به همین خاطر است که برای مال خودم غمگین باشم.

هوش مصنوعی: چندین بار زیبایی من بیشتر می‌شد، طوری که به نظر می‌رسید هلال تازه‌ای پدیدار شده است.

هوش مصنوعی: در خواب، فقط تصویر من را دیدی که همانند سرو بلندی است و موهایش به رنگ مشکی است.

هوش مصنوعی: زمانی که دنیا متوجه شد من مغرور شدم، با دست بی‌رحمی امیدم را نابود کرد.

هوش مصنوعی: شب و روز از من رنگ و عطر را ربودند و ماه و سال بال و پرم را از من جدا کردند.

هوش مصنوعی: از زمانی که از این دیو وحشتناک آگاه شدم، دیگر نمی‌توانم به راحتی فریبش را بخورم.

هوش مصنوعی: گاهی از درب میرزای بزرگ سخن می‌گوید و می‌گوید: «به زیبایی، نعمت و عظمت من نگاه کن.»

هوش مصنوعی: اگر به سوی من بیایی، عزیز و گرامی خواهی شد و همیشه با من در گفتگو و بحث خواهی بود.

هوش مصنوعی: گاهی یادآوری می‌کند زمانی را که تو در کنارم بودی و همه‌ی خویشاوندان و سرزمینم را در آن لحظه به خاطر می‌آورم.

هوش مصنوعی: آنهایی که در زندگی‌ام تأثیری نداشتند، باعث شدند تا من بخت و آینده‌ای خوب داشته باشم.

هوش مصنوعی: می‌گوید: «چرا بر زندگی و جسم خود، چیزی را حرام کرده‌ای در حالی که خودم برای تو حلال هستم؟»

هوش مصنوعی: چرا هنوز پیر نشده‌ای؟ این در حالی است که اثری از جوانی و شادابی در وجودت باقی نمانده است؟

هوش مصنوعی: ای زمانه، جز از من به دنبال شکار نرو، زیرا مردی مانند من چنین فریب و نیرنگی را نمی‌پسندد.

هوش مصنوعی: من مثل گلی نیستم که فقط با آب طلا تازه و زیبا شوم. نه از لحاظ زیبایی و نه از لحاظ قدرت و قوتم.

هوش مصنوعی: حق و حقیقت در برابر ما قرار دارند؛ تو به من نشان داده‌ای که از این مسیر عبور کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که رغبت و آرزوی به دست آوردن ثروت پادشاهان را کنار گذاشتم، دیگر چرا باید در ستایش آن‌ها سخن بگویم؟

هوش مصنوعی: من فقط برای ستایش رسول و خاندانش شعر می‌گویم و از گفتن دیگر اشعار خاموش و بی‌فایده دوری می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر دلم به شوخی و بازی برود، به آرامی گوشم را به انگشت خرد می‌مالم.

هوش مصنوعی: من در میان دشمنان فقط حقیقت را می‌گویم و به دور از جنجال‌ها می‌چرخم، چون هرگز شکایت نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: در زمان برقراری عدالت، چشم بدخواهان را همچون خار در نظر می‌آورم.

هوش مصنوعی: وقتی که من از واقعیات صحبت می‌کنم، سقراط و افلاطون هم باید به من احترام بگذارند.

هوش مصنوعی: ای کسی که به خود می بالی و می‌گویی: «من از مردان درگاه سلطان هستم»، بدان که این pride و افتخار تو در واقع درخور توجه نیست.

هوش مصنوعی: امروز برای من خوانی و فردا خبر از نعمت‌ها و بخشش‌های جدیدی می‌آید.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که شخص به خاطر رضایت خداوند، از هر چیزی که ناپسند و ننگین به نظر می‌رسد، حتی اگر برای او محبوب باشد، فاصله می‌گیرد. او به این باور رسیده است که احترام و پیروی از خواسته‌های خداوند برای او از هر چیز دیگری مهم‌تر است.

هوش مصنوعی: هر چیزی را که به دنبالش می‌گردی، به‌درستی از او به من غم و اندوهی رسیده است.

هوش مصنوعی: درون من دریایی پرعمق و روشنی وجود دارد که در شعرهایم به تلاطم و جنب و جوش می‌افتد.

هوش مصنوعی: در زمین سخن و گفتار، من مانند باران می‌بارم و در باغ ادبیات، بسان نسیم از سمت شمال می‌وزم.

هوش مصنوعی: در آنجا که تابستان می‌آید، من بی‌خبر و راحت در سایه‌ام نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: به دنیای زیادی سفر کردم و تجربه‌های گوناگونی داشتم، اما در نهایت، آسمان‌ها و نیروی بالاتر مرا مورد سرزنش قرار دادند.

هوش مصنوعی: اگر حتی دنیا را به دست آورم، باز هم مثل تو در گمراهی و حیرت خواهم بود.

هوش مصنوعی: ای خدا، دعای من را پاسخ نده مگر اینکه با لطف و رحمت خودت باشد.

هوش مصنوعی: بسیار شکرگزارم از خداوند که آزمایش‌ها و سختی‌ها کاهش یافته‌اند، زیرا تعداد افرادی که سالم و نجات‌یافته‌اند، افزایش یافته است.

هوش مصنوعی: محبت به پیامبر خدا و خانواده‌اش مانند خورشید بر من روشن است و همه جا دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: به تملق و ستایش آن‌ها نگاه کن که اکنون متن سخنانم به زیبایی و فصاحت در آمده است.

هوش مصنوعی: پیامبر خدا به من مأمور شد و من در عصر خود، محمود نامیده شدم، زیرا چنین رفتار و صفات برجسته‌ای دارم.

هوش مصنوعی: اگر به من حمله کنید و از راه حق منحرف شوم، مانند یک دشمن بی‌دینی که رفتارهای ناپسند دارد می‌شوم.

هوش مصنوعی: از آنجا که به کمالی دست یافتم، من بندۀ آن کمال هستم.

هوش مصنوعی: بدون او مانند ظرفی از آب شور بودم و حالا با او مانند چشمه‌ای زلال و پاک هستم.

هوش مصنوعی: قول من همواره اشتباه و بی‌معنی بود، اما اشتباهات من به نوعی به حکمت تبدیل شد و آن بی‌معنی‌ها حالا معنایی عمیق یافته‌اند.

هوش مصنوعی: امروز همه ما بدون فکر و عقل به نظر می‌رسیم، درست مانند سفالی که هیچ مغزی ندارد.

هوش مصنوعی: من راز و گوهری از دین پیامبر حق هستم، اگر هم در عشق او باقی مانده‌ام.

هوش مصنوعی: من تاجی بر سر دارم که پر از دانایی است، اما پایم خالی از فکر و اندیشه است.